Το τροχόσπιτο του Πάπα Φραγκίσκου

Σε αυτό το τέταρτο και τελευταίο επεισόδιο του Cardine, το Web Docγια την Ευσπλαχνία του Πάπα Φραγκίσκου, η ελπίδα σε τέσσερις τροχούς φτάνεις στα προάστια της Ρώμης εκεί που υπάρχει υποβάθμιση, φτώχεια, πόνος και τόσες πολλές δραματικές ιστορίες.

Το αποκαλούν «Penna Bianca» («Λευκός Πόνος»), που μοιάζει λίγο όνομα Ινδιάνου Αρχηγού. Και όμως, ο Maurizio Cimino, διασώστης στη Διεύθυνση Υγείας και Υγιεινής του Βατικανού, περισσότερο από αρχηγός είναι ένας ταπεινός υπηρέτης. Ένας άντρας, πατέρας τριών μικρών παιδιών, ο οποίος είπε ναι στο έργο της «Αλληλέγγυας Ιατρικής», το οποίο πραγματοποιήθηκε χάρη στην υποστήριξη της Elemosineria Apostolica και απευθύνεται προς τους τελευταίους. Ο σκοπός είναι να τους συναντήσουν σε σπίτια που ποτέ δεν είχαν ή που έχασαν, φέρνοντάς τους παρηγοριά και ελπίδα αλλά και τρόφιμα, φάρμακα, ρούχα, οδοντόβουρτσες, παιχνίδια και όλα όσα βοηθούν για να αισθάνονται περισσότερο «άνθρωποι».

4 χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα σε δύο χρόνια

Ο Maurizio εκτελεί δραστηριότητες του Pronto Soccorco (Πρώτη Βοήθεια) κατά τη διάρκεια των ακροάσεων και των συναντήσεων με τον Πάπα και οδηγεί επίσης το τροχόσπιτο που διέθεσε το Βατικανό. Το όχημα, από κινητό κέντρο ανάνηψης μετατράπηκε σε κινούμενη ιατρική μονάδα, με τρεις κλίνες και εξοπλισμό υγείας επί του οχήματος. Τα δύο τελευταία χρόνια, μαζί με μια ομάδα γιατρών και εθελοντών, διέσχισε πάνω από 4 χιλιάδες χιλιόμετρα στη Ρώμη φτάνοντας σε περιφέρειες φυσικές και υπαρξιακές: καταυλισμούς Ρομά, ξενοδοχεία και εργοστάσια εγκαταλελειμμένα που έγιναν καταφύγια για τους άστεγους, υπόγεια, κατοικίες που έχουν κατασχεθεί και οικογένειες. Όχι μόνο μετανάστες, αλλά και Ιταλούς που δεν τα καταφέρνουν να βγάλουν το μήνα τους και που χωρίς τα είδη πρώτης ανάγκης που προσφέρονται από την Elemosineria δεν θα ήταν σε θέση να συνεχίσουν τη ζωή τους.

Προσοχή στους τελευταίους

«Συνήθως – μας διηγείται ο Maurizio  – βγαίνουμε έξω με το τροχόσπιτο μια μέρα την εβδομάδα, αλλά έχει συμβεί να βγούμε και συχνότερα σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που μας αναφέρθηκαν. Μερικές φορές, βρισκόμασταν αντιμέτωποι με πραγματικές εξόδους ανθρώπων. Κόσμο που πετάγονταν στους δρόμους ή σε κέντρα υποδοχής και που δεν είχαν τίποτα». Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε επίσης σε αυτό το επεισόδιο του “Cardine” είναι μια εξαναγκαστική έξωση περίπου πενήντα προσφύγων, κυρίως Σουδανών, από ένα κτίριο στη Ρώμη.

Η μαρτυρία του Adam

«Μια Πέμπτη μας ξύπνησαν οι δυνάμεις της τάξης και μας είπαν: «παιδιά πρέπει να βγείτε από εδώ αμέσως!!». Και μας έβγαλαν στο δρόμο», λέει ο Adamπου ζει στη Ρώμη από το 2003 με την ιδιότητα του πολιτικού πρόσφυγα και που σήμερα προσπαθεί να βρει μια λύση με τα θεσμικά όργανα. «Είμαστε εδώ, στη μέση του δρόμου. Κοιμόμαστε εδώ, τρώμε εδώ. Και σήμερα ήρθε το τροχόσπιτο του Πάπα. Μας πρόσφεραν τα πάντα, μερικοί από εμάς δέχθηκαν επίσκεψη… ευχαριστούμε Πάπα Φραγκίσκο σου είμαστε ευγνώμονες για όλα». Κουρασμένοι, εξαντλημένοι από την πάνω από τρεις μήνες εγκατάστασή τους στην ύπαιθρο, με κρεβάτια και αυτοσχέδιες κουζίνες, στα τέλη του Οκτωβρίου, υπό την απειλή των μπουλντόζων, η ομάδα έπρεπε να εγκαταλείψει την «αντίσταση» και να αφήσει ακόμη και τον δρόμο.

Η ομορφιά του να βοηθάμε

Ιστορίες όπως αυτή, μάτια και πρόσωπα όπως αυτά που Adamκαι των συντρόφων του, ο Maurizio έχει δει πολλά, πάρα πολλά. «Είναι σκληρό – δηλώνει συγκινημένος – μερικές φορές σου έρχεται να κλαις. Θα ήθελες να μπορείς να τους βοηθήσεις όλους, ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά… Είναι αλήθεια ότι τους φέρνουμε φάρμακα, τρόφιμα, παιχνίδια, ρουχισμό, αλλά είναι εκείνοι που δίνουν σε εμάς. Κάθε φορά που φεύγω από αυτά τα μέρη τους ευχαριστώ. Εκείνοι λένε: «σας ευχαριστούμε». Και εγώ με τη σειρά μου τους λέω: όχι εγώ σας ευχαριστώ που μας διδάσκετε ότι ακόμη και το τίποτα, είναι πολύ».

Ένα σημάδι για τα Χριστούγεννα

Στους τέσσερις τροχούς αυτού του μεγάλου λευκού τροχόσπιτου, ταξιδεύει η αλληλεγγύη του Πάπα και του Ποντιφικού Γραφείου Φιλανθρωπίας, ο καρδινάλιος Konrad Krajewski, που δίνει τον εαυτό του και ότι μπορεί για να βοηθήσει τους τελευταίους. Σε αυτές τις περιόδους γιορτής το τροχόσπιτο είναι γεμάτο από τρόφιμα, δώρα, πανετόνε, μαντολάτα, ώστε ακόμη και σε μέρη εγκαταλελειμμένα να φτάσει η χαρά των Χριστουγέννων.

Μετάφραση: ρφ