ΜΟΝΑΧΕΣ ΜΕ “ ΣΥΜΔΡΟΜΟ ΝΤΑΟΥΝ “ Η ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ ΤΗΝ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΖΩΗ
Τριάντα πέντε χρόνια πριν η Line, νέα γαλλίδα, ήταν σε πνευματική αναζήτηση, για να βρει τον τρόπο να απαντήσει στο κάλεσμα του Θεού, που είχε αισθανθεί. Πίστευε ότι έπρεπε να ασχοληθεί με παιδιά, είχε μάλιστα επισκεφθεί αρκετές κοινότητες που ασχολούνται με άτομα με ειδικές ανάγκες. Όμως ήταν η συνάντησή της με τη Veronique, μια κοπέλα με σύνδρομο ντάουν, η οποία επιθυμούσε να αφιερωθεί στο Θεό, πού της έδωσε την απάντηση που έψαχνε
Είναι γνωστό ότι το Κανονικό Δίκαιο αλλά και τα καταστατικά των μοναχικών κοινοτήτων δε δέχονται στη μοναχική ζωή άτομα με νοητική στέρηση. Οι προφανείς λόγοι, δηλ. η δυσκολία να εκτελέσουν τα καθήκοντα που θα αναλάβουν αλλά και για να μη γίνουν στόχοι διακρίσεων, έρχονται σε αντίθεση με το δικαίωμα κάποιου, έστω και με τόσο σοβαρά προβλήματα υγείας, να υπηρετήσει το Θεό, όπως το επιθυμεί
Αυτό πίστεψε και η Line. Η φίλη της η Veronique είχε δικαίωμα να απαντήσει στο κάλεσμά Του. Εγκαταστάθηκαν μαζί, το 1985, σε μικρό διαμέρισμα, ιδιοκτησίας του Δήμου, στην πόλη Τουρ. Ο αρχιεπίσκοπος της περιοχής. μετέπειτα Καρδινάλιος Jean Onore ( 1920 -2013 ) είδε θετικά την προσπάθεια αυτή, τις ενθάρρυνε, τις υποστήριξε στη Ρώμη και τις βοήθησε στην αναγνώρισή τους ως θρησκευτική κοινότητα μη αφιερωμένων ατόμων
Το 1995 είχαν αυξηθεί και μετακόμισαν σε μια μικρή πόλη, τη Le Blanc, 6.500 κατοίκων, στο κέντρο της Γαλλίας. Επίσης ο Αρχιεπίσκοπος της περιοχής, ο Pierre Plateau ( 1924 – 2018 ) είδε πολύ θετικά την προσπάθεια τους. Το 1999 η κοινότητα αναγνωρίσθηκε από την Αγία έδρα ως “ τάγμα αφιερωμένης ζωής ” με πρώτη ηγουμένη τη Line. Σήμερα αποτελείται από 10 μοναχές, οι 8 με σύνδρομο ντάουν. όσο κι αν φαίνεται ασυνήθιστο στους πολλούς η συμβίωση τους δεν είναι δύσκολη, επειδή τα καταφέρνουν εύκολα να επαναλαμβάνουν συγκεκριμένες δραστηριότητες. Οι συχνές αλλαγές δυσκολεύουν άτομα με αυτό το πρόβλημα.
Κύρια ασχολία τους, για να καλύπτουν τις ανάγκες τους, είναι η κεραμική και το πλέξιμο, Πρόσφατα άρχισαν να καλλιεργούν φαρμακευτικά φυτά στον κήπο τους
Η Veronique αισθάνεται ευτυχισμένη στην πορεία των 34 αυτών χρόνων, η ανάγνωση της Βίβλου τής δίνει αγάπη για ζωή και λυπάται που άλλα παιδιά με το ίδιο πρόβλημα δεν έχουν την ίδια αγάπη για ζωή “ Η υπομονή και η πίστη δίνει τους καρπούς της. Ο Ιησούς με βοήθησε να εξελιχθώ στην αγάπη του. Όταν έγινα “ νύφη του Κυρίου “ δηλ. έκανα τους μοναχικούς μου όρκους, το 2009, ήμουν ο πιο χαρούμενος άνθρωπος ”.
Η Line τονίζει ότι η περίπτωση του Τάγματός τους αποδεικνύει τον ιερό χαρακτήρα της ζωής και των ανθρώπων. Χαρακτηρίζει “αυθεντικές” τις κλήσεις που αισθάνθηκαν οι κοπέλες, με σύνδρομο ντάουν, που ήρθαν κοντά τους.
“ Η απλότητα τους είναι προφητικό σημάδι των καιρών μας. Οι ψυχές τους δεν είναι “προβληματικές” αντίθετα είναι πιο κοντά στον Κύριο και καταλαβαίνουν αν αυτό που αισθάνονται είναι κλήση, Είναι απάντηση σε μια ανθρωπολογική πρόκληση : σε ένα κόσμο που αναζητά κυρίως την αποτελεσματικότητα και την παραγωγικότητα οι μοναχές μας φέρνουν την αγάπη προς την κοινωνία και προς τον κόσμο. Ο κόσμος έχει ανάγκη από αγάπη ”
ΠΗΓΗ : Vatican news
Φωτό Ολη η μοναχική κοινότητα
Οι Αδελφές Marie – Ange, Camile και Gerardine
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
δικηγόρος
μέλος της Συνοδικής Επιτροπής “Δικαιοσύνη και Ειρήνη” της Καθολικής Εκκλησίας