Μακάριοι όσοι… δεν είδαν

Μερικοί λένε: «Εάν είχαμε ζήσει στην εποχή των Αποστόλων και είχαμε την τύχη να συναντήσουμε τον Χριστό όπως εκείνοι, θα ήμασταν άγιοι όπως εκείνοι»! Αφελής, όποιος κάνει τέτοιες σκέψεις σήμερα.
Πράγματι, και τότε και τώρα, ο ίδιος Θεός, πάντα και παντού. Ο τρόπος της παρουσίας Του αλλάζει. Το έργο του Θεού είναι το ίδιο. «Ο Πατέρας μου εξακολουθεί να εργάζεται και τώρα, γι αυτό και εγώ εργάζομαι». Λέει ο Χριστός (Ιων. 5,17). Θα μπορούσε να λεχθεί: Είναι άλλο πράγμα να τον έχεις δει, σωματικά, κι άλλο ν’ ακούς τα λόγια Του ή να δέχεσαι τη διδασκαλία σχετικά με την Βασιλεία Του. Ασφαλώς και δεν είναι το ίδιο πράγμα το τότε με το τώρα, αλλά η τωρινή κατάσταση, το παρόν, είναι πιο ευχάριστο και μας οδηγεί πιο εύκολα σε μια πίστη πιο δυνατή και μια ασφάλεια ορατή, από το να έχουμε δει και ν’ ακούσουμε κάτι τώρα, ζωντανά.
Τότε, πράγματι, ο Χριστός ήταν ένας απλός άνθρωπος που οι Εβραίοι – οι συμπολίτες Του – τον θεωρούσαν άχρηστο, τιποτένιο, πλάνο, ενώ τώρα είναι Θεός που έσκυψε πάνω μας. Ένας αληθινός Θεός.
Τότε εμφανιζόταν ως τέλειος άνθρωπος που έτρωγε, έπινε, κοιμότανε, ίδρωνε, κουραζότανε, έκλεγε. Τα πάντα όπως ένας φυσιολογικός άνθρωπος εκτός απ’ την αμαρτία! Ήταν μια δύσκολη κατάσταση να δεχθείς κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν αληθινός Θεός. Με αυτό το συλλογισμό ο Χριστός καταλήγει «Εσείς πιστέψατε, γιατί είδατε» αλλά – μπράβο (Μακάριοι) αυτοί που δεν είδαν και επίστευσαν. Είστε – μας λέει, το ίδιο αξιέπαινοι, όπως εκείνοι που … είδαν…

π. Μάρκος Βιδάλης