Η Προσκύνηση

Οι κινήσεις που χαρακτηρίζουν προσκύνηση σήμερα δεν είναι τόσο πολύ συνηθισμένες στην καθημερινότητά μας, όσο τουλάχιστον ήταν κατά το παρελθόν. Τώρα, με την περίπτωση του κορωνοϊού, είναι ακόμα λιγότερες και ορισμένες μάλιστα απαγορεύονται. Στις κινήσεις αυτές θα αναφέρουμε την υπόκλιση (κάμψη της μέσης), το γονάτισμα με το ένα ή και με τα δυο πόδια, η υπόκλιση και ο ασπασμός του χεριού (χειροφίλημα) ή μιας εικόνας. Υπάρχει ακόμα η μετάνοια μέχρι το έδαφος (εδαφιαία) και σε εξαιρετικές περιπτώσεις η απολύτως ύπτια θέση στο έδαφος (βλ. π.χ. στις χειροτονίες). Όλες αυτές οι κινήσεις θέλουν να φανερώσουν σεβασμό και συχνά υποταγή και ταπείνωση μπροστά στον Θεό. Παλαιότερα (θα το θυμούνται πολλοί…) υπήρχε το χειροφίλημα και το γονάτισμα ως χαιρετισμός (και αίτηση ευλογίας) στον πάπα και στους επισκόπους. Το χειροφίλημα σήμερα, λόγω κορωνοϊού, δεν επιτρέπεται, ενώ το γονάτισμα σε ζωντανά άτομα έχει προ καιρού εκλείψει. Εξάλλου προέρχονταν αυτοί οι τρόποι εκδήλωσης σεβασμού και προσκύνησης από άλλες κοινωνικές καταστάσεις που δεν υπάρχουν πιά.
Την προσκύνηση την οφείλουμε ΜΟΝΟ στον Θεό και σε κανένα άλλο. Τις εικόνες ΔΕΝ τις προσκυνούμε, αλλά γονατίζουμε μόνο εμπρός στον Εσταυρωμένο (Σταυροπροσκύνηση). Προσκυνούμε το Αγιότατο Μυστήριο και για τούτο, όσοι μπορούν γονατίζουν κατά τη στιγμή της καθαγίασης και αμέσως μετά την Κοινωνία στη θέση μας. Κάποιοι για τον ίδιο λόγο (δεν επιβάλλεται) γονατίζουν και μια στιγμή πριν κοινωνήσουν, όσο βρίσκονται στη σειρά. Κάποιοι κάνουν και το Σημείο του Σταυρού την ίδια στιγμή. Θα μπορούσαν, ως ομολογία πίστεως ενώπιον του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου, να το κάνουν ως Ομολογία πίστεως. Το κάνει και ο λειτουργός στην καθαγίαση και πριν την Κοινωνία.

πμφ