ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ 17ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
2 Αυγούστου 2023
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (13,36-43)
Τον καιρό εκείνο, ο Ιησούς άφησε το πλήθος κι επέστρεψε στο σπίτι. Και τον πλησίασαν οι μαθητές του, λέγοντας: “Εξήγησέ μας την παραβολή των ζιζανίων του χωραφιού”. Κι εκείνος, απαντώντας, είπε:
“Αυτός που σπέρνει το καλό σπόρο είναι ο Υιός του ανθρώπου, το χωράφι είναι ο κόσμος, ενώ ο καλός σπόρος είναι τα παιδιά της βασιλείας και τα ζιζάνια είναι τα παιδιά του Πονηρού, ενώ ο εχθρός που τα έσπειρε είναι ο διάβολος, ο θερισμός είναι το τέλος του κόσμου και οι θεριστές είναι οι άγγελοι.
Με τον ίδιο τρόπο που μαζεύουν τα ζιζάνια και τα καίνε στη φωτιά, έτσι θα είναι και στο τέλος του κόσμου. Θα στείλει ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους του και θα μαζέψουν από το βασίλειό του όλα τα σκάνδαλα και όσους κάνουν την ανομία και θα τους ρίξουν στο καμίνι που καίει, εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. Τότε οι δίκαιοι θα λάμψουν όπως ο ήλιος στη βασιλεία του Πατέρα τους.
Όποιος έχει αυτιά, ας ακούει».
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός
Αυτή η παραβολή του σπόρου και των ζιζανίων παρουσιάζει το τέλος του κόσμου, όταν η κατάσταση της τελικής κρίσεως θα κάνει να φανερωθεί οριστικά ο διαχωρισμός ανάμεσα σε αυτό που είναι καλό και σε αυτό που είναι κακό.
Όμως η παραβολή παρουσιάζει αυτή την κατάσταση μόνο για το μέλλον; Δεν έχει τίποτε να πει για το παρόν για το σήμερα που ζούμε;
Και βέβαια έχει να πει κάτι. Γιατί ανάλογα με το τι πιστεύουμε για το μέλλον ενεργούμε στο παρόν, στο σήμερα. Η παραβολή αυτή φωτίζει τον τρόπο ζωής μας γιατί εάν είναι αλήθεια πως θα έρθει μια οριστική στιγμή στο τέλος των καιρών, αυτό καθορίζετε ήδη από τις ενέργειες του σήμερα.
Το τέλος που περιγράφεται για το μέλλον είναι ο σκοπός για τον οποίο πρέπει να ζούμε το σήμερα.
Ιδού λοιπόν που αυτή η παραβολή είναι σαν να λέει στον καθένα από εμάς: αυτό θα είναι το τέλος της διαδρομής, εσύ από ποια πλευρά θέλεις να βρίσκεσαι;
To χωράφι λοιπόν που όλα αυτά διαδραματίζονται είναι το ΠΑΡΟΝ ΜΑΣ. Για αυτό ας μην ζούμε την κάθε ημέρα μας επιπόλαια, αλλά ας εξετάσουμε καθημερινά τις σκέψεις, τα λόγια, τα έργα μας, αν είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αν είναι στραμμένα προς το καλό.
Σε κάποια ομιλία του ο Πάπας Φραγκίσκος είχε πει: «Θα μας κάνει καλό αυτή την εβδομάδα να σκεφτούμε το τέλος. Αν ο Κύριος με καλούσε σήμερα, τι θα έκανα; Τι θα έλεγα? Ποιο καρπό θα είχα να του παρουσιάσω; Η σκέψη του τέλους μας βοηθά να προχωρήσουμε, να πάμε μπροστά , δεν είναι μια στατική σκέψη: είναι μια σκέψη που μας ωθεί μπροστά γιατί την ωθεί η αρετή, της ελπίδας. «Ναι, θα υπάρξει ένα τέλος, αλλά εκείνο το τέλος θα είναι μια συνάντηση: μια συνάντηση με τον Κύριο. Είναι αλήθεια, θα είναι ένας απολογισμός αυτού που έχω κάνει, αλλά επίσης, θα είναι μια συνάντηση ευσπλαχνίας, χαράς, ευτυχίας». Το να σκέφτεσαι το τέλος, το τέλος της δημιουργίας, το τέλος της ζωής σου, είναι σοφία. Οι σοφοί το κάνουν».
Προσευχήσου……
Κύριε, δώσε μου τη βαθιά βεβαιότητα
πως χωρίς Εσένα ούτε είμαι
ούτε μπορώ να κάνω κάτι.
Επανένωσέ με μαζί σου με την προσευχή και κατέστησε την ως την σπουδαιότερη διάσταση της ζωής μου. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
