ΚΕΙΜΕΝΟ «ΦΩΤΙΑ» ΤΟΥ Π. ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΝΑΝΟΥ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

ΥΠΕΡΟΧΕ ΙΗΣΟΥ!
Με συγκινεί η σιωπή Σου,
Χριστέ μου!
Που αφήνεις εμάς τους ντενεκέδες, να λέμε τόσα στ’ όνομά Σου!
Τόσες ανοησίες που φανταζόμαστε ότι απηχούν την καρδιά Σου κι εκφράζουν το ήθος Σου.
Η ανοχή Σου,με συγκινεί.
Η ταπείνωσή Σου με ανασταίνει.
Κι όλα τα ωραία Σου με κάνουν να Σ’ αγαπώ περισσότερο.
Όσο βέβαια μπορεί μια φτωχή ανθρώπινη καρδιά.
(Και συχνά, για να κρύψουμε την απέραντη ντενεκεδούπολη της καρδιάς μας, επικαλούμαστε όλη την ώρα ¨Πατέρες¨, ¨Μητέρες¨, ¨Γέροντες¨, ¨Συνόδους¨ κι ¨Αγίους ¨. Ξεχνώντας όμως πως, και πάλι, εμείς οι ίδιοι, προσωπικά, εξακολουθούμε να είμαστε ντενεκέδες.
Μας προδίδουν άλλωστε και τα ψυχρά μας μάτια.
Τα γεμάτα ψευτιά, ζήλεια, κακία και εμπάθεια).
Αυτογνωσία.
Λείπει δραματικά.
—————-
Το κείμενο είναι, βασικά, αυτοβιογραφικό, και δεν αφορά άλλους.
Κάτι σαν καθρέφτισμα κι εξομολόγηση μου βγήκε, κι όχι για κριτική.
Δεν βγάζει πουθενά η κριτική και κατάκριση, άλλωστε.