Καλός χριστιανός, ναι! Άγιος, όχι!

Δεν σκοπεύω, λέτε, να γίνω άγιος, αρκεί να ‘μαι καλός χριστιανός. Λες και οι άγιοι εμπνέονται από κάτι διαφορετικό, απ’ το να είναι καλοί χριστιανοί, ή ότι είχαν πιστέψει ότι υπάρχει άλλος τρόπος, δηλαδή να ‘ναι άγιοι χωρίς να είναι καλοί χριστιανοί.
Οι άγιοι δεν έκαναν διάκριση μεταξύ αγιοσύνης και χριστιανικής ζωής, ούτε είχαν σκεφθεί ότι η χριστιανική ζωή χρειαζόταν μια ειδική αφιέρωση στο Θεό.
Η αδιαφορία, η νωχέλεια και ο ωχαδερφισμός των ημερών μας μπήκαν στη νοοτροπία μας και έγινε αυτός ο διαχωρισμός, η διάκριση μεταξύ αγιοσύνης και χριστιανικής ζωής.
Λένε, το να απαιτείς μια έντονη πνευματική ζωή είναι σα να υποβάλλεις τον χριστιανό σε μια πολύ σκληρή δοκιμασία. Λάθος. Είναι μια λανθασμένη εμπειρία. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Δεν υπάρχει πιο ευχάριστη ζωή από εκείνη ενός θερμού χριστιανού ή μάλλον δεν υπάρχει ζωή εκτός απ’ αυτόν τον τρόπο ζωής. Ρωτήστε τους ανθρώπους που είναι «δοσμένοι» στο Θεό, που ζουν την πίστη τους και συνάμα βρίσκονται ανάμεσά σας, ζουν τη ζωή σας, με τα βάσανα και τις χαρές και θα σας απαντήσουν ότι η ζωή τους είναι λιγότερο δύσκολη, πιο ευχάριστη, επειδή πιστεύουν στο Θεό, δηλαδή ζουν χριστιανικά! Ρωτήστε τους αν θέλουν ν’ αλλάξουν τον τρόπο της ζωής τους και αν ζουν ελεύθερα, με διασκεδάσεις και χαρές, όπως εσείς! Ρωτήστε τους αν η ζωή τους μακριά από τον Χριστό, θα ‘ταν πιο ευχάριστη. Η απάντησή τους είναι γνωστή: ΟΧΙ!
Ο καθημερινός Σταυρός είναι ελαφρότερος αν έχεις μαζί σου και τον Χριστό. «Έλθετε προς με… εγώ θα σας αναπαύσω… ο ζυγός μου είναι απαλός και το φορτίο μου ελαφρύ».

πμβ