ΔΕΚΑΤΗ ΕΚΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΚΥΚΛΟΣ Β
Στο τέλος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, ακούσαμε το εξής: «Βγαίνοντας από το πλοιάριο Ο Ιησούς είδε πολύ κόσμο και τους σπλαχνίστηκε, διότι ήταν σαν πρόβατα που δεν είχαν βοσκό». Είναι τόσο όμορφο αυτό το ρήμα «ευσπλαχνίζομαι». Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Ιησούς συμπεριφέρεται σ όλη την επίγεια ζωή του: με ευσπλαχνία προς όλους. Ο Ιησούς είδε: το βλέμμα του Ιησού αγγίζει την κούραση, τις απώλειες, τον κόπο της ζωής. Όταν ο Ιησούς κοιτάζει είναι δείγμα της αγάπης. Το βλέμμα του Ιησού είναι γεμάτο συμπόνια αγάπη και ευσπλαχνία. Διότι για τον Ιησού το βλέμμα και η αγάπη είναι το ίδιο πράγμα. Όταν κι εμείς μαθαίνουμε να συμπονούμε και να συμπάσχουμε με τους αδελφούς μας, τότε μαθαίνουμε να κοιτάζουμε διαφορετικά τον κόσμο, πιο καθαρά, πιο αδελφικά.
Αν υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που συγκινούνται από τον πόνο του άλλου, τότε ο κόσμος μπορεί ακόμα να ελπίζει. Ο Ιησούς είχε δείξει μια τρυφερότητα μητέρας και προς τους μαθητές του: Υπήρχαν τόσοι πολλοί άνθρωποι που τους αναζητούσαν που δεν έβρισκαν καιρό ούτε για να φάνε. Ο Ιησούς τους συμπονά και θέλει να τους δώσει μια ευκαιρία να ξεκουραστούν: Ελάτε όλοι εσείς ιδιαιτέρως, σε μια ερημική τοποθεσία και αναπαυθείτε λίγο. Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να κάνουμε για τον Ισραήλ, να κηρύξουμε, να θεραπεύσουμε , αλλά ο Ιησούς, αντί να τους αυξάνει τις υποχρεώσεις και την εργασία, θέλει να τους ξεκουράσει μαζί του. Υπάρχει καιρός για δράση και χρόνος για την αποστολή τους. Χρειάζεται όμως να ανανεώσουν τις δυνάμεις τους για το έργο τους προς το λαό. Ο Άγιος Επίσκοπος Αμβρόσιος έλεγε: Εάν θέλετε να κάνετε όλα τα πράγματα σωστά, σταματήστε μερικές φορές να τα κάνετε κάτι, διακόψετε την εργασία σας και ξεκουραστείτε.
Αυτή είναι μια πράξη ταπεινότητας, διότι δεν είμαστε ήρωες, οι ζωές μας είναι ευαίσθητες, εύθραυστες, οι δυνάμεις μας είναι περιορισμένες. Ο Ιησούς αγαπά τους μαθητές του, δεν θέλει να τους καταπιέζει και να τους κουράζει υπερβολικά για έναν υψηλότερο σκοπό, τους θέλει εξ ίσου ευτυχείς όπως όλους τους άλλους ανθρώπους. Ξεκουραστείτε. Και εμείς δεν πρέπει να αισθανόμαστε ένοχοι, αν κάποια στιγμή αισθανόμαστε την ανάγκη για λίγη ξεκούραση.
Ο Κύριος μας λέει: «Ελάτε κατά μέρος μαζί μου». Aς διαθέσουμε λίγο καιρό για να είμαστε αποκλειστικά με τον Κύριο. Είναι Εκείνος που μας είπε: «ελάτε σ’ εμένα όσοι είστε κουρασμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω». Λίγος καιρός μαζί με τον Κύριο θα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε την αγάπη την ευαισθησία της καρδιάς του για μας. Και τότε θα μπορέσουμε και πάλι να επιστρέψουμε στο μεγάλο πλήθος, φέρνοντας μαζί μας τη δύναμη που μας έδωσε ο Ιησούς και προ πάντων την αγάπη του.
Όμως στο κάλεσμα του Ιησού προς τους μαθητές του για λίγη ξεκούραση, είναι κάτι που δίνει την ευκαιρία στην ομάδα των μαθητών για λίγη ξεκούραση. Ο Ιησούς βρίσκεται ανάμεσα σε δύο διαφορετικές καταστάσεις: Από τη μια μεριά η πρόθεσή του να προσφέρει λίγη ξεκούραση στους μαθητές του και από την άλλη ο κίνδυνος να χάσουν το πλήθος. Και τότε άρχισε να τους διδάσκει ο ίδιος. Ο Ιησούς αλλάζει το δικό του πρόγραμμα, αλλά όχι το πρόγραμμα των μαθητών του. Εγκαταλείπει τη δική του ξεκούραση και εξασφαλίζει τη ξεκούραση των φίλων του.
Με τον τρόπο αυτό διδάσκει Ιησούς τους δώδεκα ότι είναι πολύ σημαντικό να αισθάνεται κάποιος ευσπλαχνία καισυμπάθεια για τον πόνο του άλλου. Είναι οι κτύποι της καρδιάς που μας οδηγούν έξω από τον εαυτό μας για να συναντήσουμε τους άλλους..
Ο Ιησούς γνωρίζει ότι δεν είναι ο πόνος που εκμηδενίζει την ελπίδα, ούτε ο θάνατος, αλλά το να βρίσκεται κάποιος χωρίς συμπαράσταση την ώρα του πόνου.
Και είναι αυτό που μας διδάσκει σήμερα ο Ιησούς. Μας διδάσκει πως πρέπει να βλέπουμε τους συνανθρώπους μας. Πριν από το πώς θα τους μιλήσουμε και τι θα τους συμβουλέψουμε, χρειάζεται να τους δεχθούμε με μια γλυκιά ματιά, που φανερώνει ευσπλαχνίας και συμπόνια προς τον συνάνθρωπό μας. Και όταν δοθούν όλα αυτά τότε θα προστεθούν και τα λόγια που θα είναι λόγια ελπίδας, ευτυχίας, λόγια ουρανού.
+Ν
