Από το σκευοφυλάκιο  στο τρέξιμο  για συμπαράσταση προς τους ασθενείς του κορωνοϊού

photo web source: ghislieri.it

Η  ιστορία του Don Fabio που είναι ένας ιερέας αλλά αυτή την τελευταία περίοδο της εθνικής ανάγκης, επέστρεψε  στο πρώτο επάγγελμα , αυτό του γιατρού.

Θέλω να βοηθήσω τους ασθενείς που κτύπησε  ο κορωνοϊός, αλλά και να τους βοηθήσω πνευματικά  χορηγώντας τους τα Μυστήρια.

“Από την ενορία μου της Gallarate, άφησα το ράσο μου  και ντύθηκα την ενδυμασία του γιατρού εν ενεργεία. Επέστρεψα να ασκήσω τα καθήκοντα του γιατρού, όπως έκανα πριν εισέλθω στο Ιεροσπουδαστήριο. Ανακάλυψα, με έκπληξη να είμαι ιερέας κάνοντας το γιατρό.” – διηγήθηκε, στην εφημερίδα AVVENIRE, ο don Fabio.

Ένας άνθρωπος πριν από ένας ιερέας είναι ένας γιατρός. Ένα πρόσωπο που εμπνέει  εμπιστοσύνη, τόσο που να οδηγεί  ακόμη και τους μη πιστεύοντες συναδέλφους του, «να εξομολογηθούν» σ’ εκείνον και όπως εκείνος τις χαρακτήρισε ως « αληθινές λαϊκές εξομολογήσεις».

“Χορήγησα το ευχέλαιο  σε ετοιμοθάνατους ανθρώπους”

“Τους είδα φοβισμένους, ταλαιπωρημένους από την ανία  των πάντα ίδιων ημερών, προγραμματισμένες  μόνο από το συναγερμό των μηχανημάτων  και το θόρυβο των αναπνευστήρων. Στους  χώρους της εντατική θεραπείας  δεν καταφέρναμε  θα μεταδώσουμε τη μουσική  διότι τα συστήματα μεταμόρφωναν τον ήχο  και επειδή η πνοή  των αναπνευστήρων κατέπνιγε  σχεδόν κάθε άλλο ήχο. Τελώ την Ευχαριστία και προσεύχομαι στο σαλονάκι μου, μόνος ως ένας ερημίτης” – διηγείται  ο don Fabio.

Η πιο  σκληρή εβδομάδα ήταν εκείνη του Πάσχα:

Το να είσαι ιερέας, όμως, δεν μπορεί να περάσει σε δεύτερη θέση. “Μετέδωσα επίσης και το Μυστήριο του Ευχελαίου  σε  βαριά ασθενείς ή ετοιμοθάνατους. Το πρωί του Πάσχα, πέρασα από όλα τα δωμάτια με το άσπρο επιτραχήλιο  και ευλόγησα όλους, προσφέροντάς τους μία μικρή εικόνα  του Αναστημένου Χριστού, που πιστεύω πως ήταν κάτι που έδωσε  θάρρος σε πολλούς”.