«Χωρίς Σταυρό δεν υπάρχει αληθινή ειρήνη!»

Στην πρωινή Θεία Λειτουργία στον Οίκο Santa Marta, ο Πάπας Φραγκίσκος κατά την ομιλία της Τρίτης 16 Μαΐου, στάθηκε στο θέμα της ειρήνης που ο Κύριος μας δίνει ακόμη και εν μέσω «δοκιμασιών».

Ο Πάπας άρχισε να εκθέτει τον προβληματισμό του ξεκινώντας από τα λόγια του Ιησού προς τους μαθητές του κατά τον Μυστικό Δείπνο: «Σας αφήνω την ειρήνη, σας δίνω τη δική μου ειρήνη».

Αυτή η ειρήνη που ο Κύριος χορηγεί δεν είναι αυτή του κόσμου, υπογραμμίζει ο Πάπας, αλλά είναι εκείνη που μας κάνει πραγματικά ελεύθερους ανθρώπους, ιδίως κατά τις αντιξοότητες. Αντιξοότητες που έχουν υποστεί ακόμη και ο Παύλος και ο Βαρνάβας κατά την ευαγγελική αποστολή τους και οι οποίες προκύπτουν από το Πρώτο Ανάγνωσμα που μας προσφέρει η σημερινή Θεία Λειτουργία.

«Αυτή είναι η ειρήνη του Ιησού;», ρωτά ο Πάπας που σημειώνει ότι «η ειρήνη που μας προσφέρει ο κόσμος» είναι «χωρίς δοκιμασίες» είναι μια «τεχνητή ειρήνη», είναι μια ειρήνη που οδηγεί στον εγωισμό, μια ειρήνη που «κλείνει», μια ειρήνη «που αφορά μόνο στα δικά του συμφέροντα, στη δική του εξασφάλιση, ώστε να μη του λείπει τίποτα», όπως και στην περίπτωση, λέει ο Φραγκίσκος, του πλούσιου και του Λαζάρου.

Ο κόσμος προσφέρει μια «αναισθητοποιημένη ειρήνη» που δεν οδηγεί στο να δούμε «μια άλλη πραγματικότητα της ζωής: το Σταυρό». Αυτή η ιδέα ήταν πλήρως κατανοητή από τον Παύλο ο οποίος δηλώνει ότι η πορεία προς τη Βασιλεία σηματοδοτείται από δοκιμασίες.

«Αλλά μπορεί να υπάρχει ειρήνη στις δοκιμασίες;», μας ζητά και πάλι ο Φραγκίσκος παρά την αδυναμία μας, να οικοδομήσουμε αυτό το είδος της ειρήνης αντί να οικοδομήσουμε μια ειρήνη που προσπαθεί να αποφύγει τα δεινά, αυτή να την αρνούμαστε, θεωρώντας ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να έχουμε την πραγματική ειρήνη. Ωστόσο οι δοκιμασίες υπάρχουν, λέει ο Πάπας. Όλοι έχουμε εμπειρία από δοκιμασίες: «κάποιος ένα πόνο, άλλος μια ασθένεια, ένας άλλος το θάνατο…».

Η αυθεντική ειρήνη, πράγματι, είναι «δώρο του Ιησού», «δώρο του Αγίου Πνεύματος». Αυτή η ειρήνη «βρίσκεται εν μέσω των δοκιμασιών και προχωρά. Δεν είναι ένα είδος στωικότητας, αυτή του φακίρη: όχι. Είναι κάτι άλλο».

Αυτό το δώρο «μας κάνει να προχωρήσουμε μπροστά» και «δεν μπορούμε να το αγοράσουμε». Ο Φραγκίσκος αποφαίνεται: «χωρίς Σταυρό δεν είναι αληθινή η ειρήνη».

Το πρώτο παράδειγμα αυτής της αληθινής ειρήνης είναι ο Ιησούς ο οποίος αφού χορήγησε την ειρήνη στους μαθητές του, υποφέρει στον κήπο των Ελαιών, αλλά ποτέ δεν χάνει την «παρηγοριά του Θεού».

Η ειρήνη του Θεού είναι «πραγματική», εισέρχεται στη ζωή, αλλά χωρίς να αρνείται τη ζωή. Παρά τις αντιξοότητες της ζωής που υπάρχουν και είναι πάρα πολλές «αυτή η ειρήνη», επιμένει ο Άγιος Πατέρας, «δεν χάνεται, αλλά προχωρά φέροντας τον Σταυρό και τα βάσανα». Αντιθέτως, η ειρήνη που «κατασκευάζουμε εμείς», η οποία μπορεί να «αγοραστεί», είναι δίχως «δοκιμασίες», αλλά δεν «διαρκεί: τελειώνει».

Ο Φραγκίσκος στη συνέχεια μας προσκαλεί, ειδικά όταν λόγω του θυμού «χάνουμε την ειρήνη», να αναζητήσουμε την εσωτερική ειρήνη, που είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος.

Η καρδιά που «αναστατώνεται» δεν είναι «ανοιχτή στην ειρήνη του Ιησού», δεν είναι ικανή «να οδηγήσει τη ζωή όπως έρχεται, με τους σταυρούς και τους πόνους που προκύπτουν».

Θα πρέπει να ζητήσουμε από τον Κύριο τη «χάρη της ειρήνης, να μη χάσουμε αυτή την εσωτερική ειρήνη» επειδή εισχωρεί «στο Βασίλειο του Θεού διαμέσου πολλών δοκιμασιών» όπως, καταλήγει ο Φραγκίσκος, μας δείχνει ο Άγιος Αυγουστίνος στο «De Civitate Dei»: η ζωή του χριστιανού είναι μια πορεία ανάμεσα στους διωγμούς του κόσμου και την παρηγοριά του Θεού.