ΤΡΙΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ – ΚΥΚΛΟΣ Α
Η περικοπή του Ευαγγελίου που ακούσαμε λίγο πριν είναι ένα μήνυμα χαράς. Όλα τα κείμενα της σημερινής Θείας Λειτουργίας αναγγέλλουν τη χαρά. Γι’ αυτό και η Τρίτη αυτή Κυριακή της Παρουσίας ονομάζεται Κυριακή της Χαράς.
Στο πρώτο ανάγνωσμα που είναι όλο ένας ύμνος χαράς: ακούσαμε τον Ησαία να λέει: «Θα έλθουν από την Σιών με αλαλαγμό και θα υπάρχει αιώνια ευφροσύνη επάνω στο κεφάλι τους, θα απολαύσουν αγαλλίαση και ευφροσύνη, ενώ η λύπη και ο στεναγμός θα φύγουν».
Είναι αλήθεια πως όλοι θέλουμε να είμαστε χαρούμενοι. Η χαρά έλεγε ένας φιλόσοφος είναι ένα γλυκό φρούτο που ψάχνουμε ανάμεσα σε πολλά κλαδιά και σε πολλά φύλλα ενός δένδρου, είναι ένα γλυκό φρούτο που ψάχνουμε ανάμεσα στα κλαδιά της ζωής.
Και σίγουρα διερωτόμαστε αφού όλοι ψάχνουν την ευτυχία γιατί είναι τόσο λίγοι οι ευτυχισμένοι και γιατί διαρκεί και τόσο λίγο; Πιστεύω πως η κυριότερη αιτία είναι ότι στην προσπάθειά μας να φθάσουμε στην κορυφή του βουνού που βρίσκεται το δένδρο που παράγει τον καρπό της ευτυχίας παίρνουμε λάθος μονοπάτι, παίρνουμε δηλαδή ένα δρόμο που δεν οδηγεί στην κορυφή.
Ο λόγος του Θεού μας λέει: «ο Θεός είναι αγάπη», «ο Θεός είναι ευτυχία»,άνθρωπος όμως πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει τη σειρά των λέξεων και να πει πως η αγάπη είναι ο Θεός, η ευτυχία είναι ο Θεός. Στη γη όμως πάνω γνωρίζουμε ίχνη ευτυχίας, που πολλές φορές δεν είναι παρά ένας σύντομος ενθουσιασμός. Όταν λοιπόν λέμε «η ευτυχία είναι ο Θεός! », θεοποιούμε την ευτυχία, ονομάζουμε δηλαδή «θεό» την ευτυχία, τη λίγη ή την πολλή που ζούμε ή αναζητούμε. Και αυτό είναι λάθος διότι αυτός που αναζητά την ευτυχία δεν βρίσκει πάντα το Θεό, ενώ εκείνος που ψάχνει το Θεό βρίσκει πάντοτε την ευτυχία. Επομένως ο Θεός είναι η ευτυχία και όχι η ευτυχία Θεός.
Ο άνθρωπος συνηθίζει να ψάχνει την ευτυχία στο επίπεδο της ποσότητας, θέλει όλο και πιο πολύ να είναι ευτυχισμένος: ακολουθώντας χαρές και συγκινήσεις λίγο πολύ έντονες ή προσθέτοντας μία χαρά σε μία άλλη, είναι σαν τα άτομα που χρησιμοποιούν ναρκωτικά και έχουν ανάγκη να αυξάνουν καθημερινά τη δόση τους για να αποκτήσουν το καλύτερο αποτέλεσμα. Όμως μόνο ο Θεός είναι ευτυχισμένος και μπορεί να κάνει και άλλους ευτυχισμένους. Ένας από τους 150 ψαλμούς λέει: «Να εμπιστευθείς στο Θεό τη χαρά σου και Εκείνος θα σου δώσει περισσότερη από όση ζητά η ψυχή σου» (Ψαλμός 37 (36), 4).
Μαζί με το Θεό ακόμη και οι χαρές της παρούσας ζωής διατηρούν την γλυκύτητα τους και την αξία τους. Όχι μόνο οι πνευματικές χαρές αλλά και κάθε ανθρώπινη και έντιμη χαρά: η χαρά που αισθάνονται οι γονείς όταν βλέπουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν και να προκόβουν στη ζωή, όταν ο εργάτης βλέπει να ολοκληρώνεται η εργασία που ξεκίνησε. Η φιλία, η υγεία που επανέρχεται μετά από κάποια ασθένεια, η δημιουργικότητα, η τέχνη, η ξεκούραση, είναι χαρές αληθινές και γνήσιες.
Σήμερα η Εκκλησία μας υπενθύμισε πως ο Θεός είναι χαρά και ότι δεν θα έχουν την τελευταία λέξη τα βάσανα, οι στερήσεις και ο σταυρός, αλλά ο ίδιος ο Θεός που είναι η αιώνια και άπειρη χαρά. Αυτή τη χαρά εύχομαι να νιώσουμε σ’ αυτή τη ζωή και να την εξασφαλίσουμε στην αιώνια. Αμήν.
σνπ