Το βάρος της ευσπλαχνίας

Ενώ έφθασε το βράδυ, ο ληστής, αισθανόταν να τον καταπιέζουν οι σφαγές και οι ληστείες που είχε διαπράξει και άρχισε με δάκρυα να ικετεύει το Θεό που σε όλους χορηγεί την ευσπλαχνία του, εξομολογούμενος τις αμαρτίες του και  ζητώντας τη συγνώμη Του.

«Δεν ζητώ από Σένα τίποτε το καινούριο, Θεέ μου, που τόσο  πολύ αγαπάς όλους τους ανθρώπους. Όπως πράγματι έκανες για ένα από τους ληστές, που έζησαν  πριν από μένα, έτσι και μένα το ληστή, ας δοξαστεί η ευσπλαχνία σου , και δέξου αυτά τα δάκρυά της μετάνοιάς μου, που τρέχουν  στα μάτια μου ενώ βρίσκομαι σ’ αυτό το κρεβάτι. Όπως δέχτηκες εκείνους τους εργάτες που μέχρι την ενδεκάτη ώρα δεν είχαν κάνει καμιά εργασία που να άξιζε κάποιο μισθό,  έτσι δέξου την ειλικρίνεια των δακρύων μου, δίνοντάς μου, κάθαρση και βάπτισμα και τη συγνώμη τη στιγμή του θανάτου μου, ως βάπτισμα, χωρίς να μου ζητάς τίποτε περισσότερο. Η ώρα δεν με παίρνει, διότι  ήδη έφθασε η ώρα του θανάτου μου. Μη με απορρίψεις, μην αφαιρέσεις από μένα την ευσπλαχνία σου. Εγώ υπήρξα θύμα των ανομιών μου, και φορτωμένος από το πολύ κακό που έπραξα,  έφθασα σ’ αυτό το τελευταίο βράδυ μου. Σ’ εσένα είμαι ένας μεγάλος οφειλέτης. Αλλά όπως δέχτηκες το πικρό κλάμα του Πέτρου, του Αποστόλου σου, έτσι δέξου και το δικό μου, ή εσύ  που αγαπάς τους ανθρώπους και γνωρίζεις τον κατάλογο των αμαρτημάτων μου, σε παρακαλώ, σβήσε με το σφουγγάρι της καλοσύνης σου  τα πολλά  αμαρτήματά μου».

Με αυτού του είδους την εξομολόγηση του συνέχισε μέσα τη νύχτα του, σκουπίζοντάς με το μαντήλι του τα δάκρυά του μέχρι που εξέπνευσε, όπως ανάφεραν όσοι ήταν στο προσκεφάλι του.

Ένας γιατρός, που συνήθιζε, να  επισκέπτεται αυτόν τον άρρωστο, ενώ κοιμόταν στο σπίτι του,  ονειρεύτηκε την  ίδια ώρα που ο ληστής πέθανε, ότι πολλοί φίλοι του πλησίασαν το κρεβάτι του ληστή, και βρήκαν πολλά χαρτιά  πάνω στα οποία  ήταν γραμμένα  τα αμαρτήματά του.  Και στη συνέχεια ονειρεύτηκε δύο  ανθρώπους ντυμένους στα λευκά. Έφεραν μια ζυγαριά  και έβαλαν στο ένα  πιάτο της τη λίστα  όλων των αμαρτιών  του και τότε η  ζυγαριά έγειρε απότομα από εκείνη τη μεριά. Το  πιάτο από την άλλη μεριά ήταν άδειο, γι’ αυτό σηκώθηκε στα ύψη. Είπαν τότε οι δύο άνθρωποι που ήταν ντυμένοι στα λευκά: Και εμείς δεν έχουμε τίποτε; Τότε λέει ο ένας στον άλλο: Τι μπορούμε να έχουμε; Δεν πέρασαν ούτε δέκα μέρες από τις σφαγές και τις ληστείες του. Τι καλό μπορούμε να αναζητήσουμε από αυτόν;  Και ενώ έλεγαν  αυτά, άρχισαν να ψάχνουν στο κρεβάτι, μήπως και βρουν κάτι καλό.  Ο ένας  βρήκε ένα μαντήλι   με το οποίο ο ληστής  σκούπιζε τα δάκρυά της μετάνοιας του και τότε λέει στον σύντροφό του: Ας το βάλουμε αυτό στο άλλο πιάτο μαζί με την ευσπλαχνία του Θεού και κάτι θα συμβεί». Μόλις το έβαλαν στο άδειο πιάτο της ζυγαριάς, αυτό βάρυνε και η λίστρα με τα αμαρτήματα  που βρισκόταν στο άλλο πιάτο της ζυγαριάς  αμέσως έσβησε.

Τότε  και οι δύο άγγελοι με μια φωνή κραύγασαν: «Νίκησε η ευσπλαχνία του Θεού».  

+Ν