Το σπίρτο και το κερί

Ένας πατέρας της ερήμου, έχοντας την ικανότητα να διδάσκει τα θαυμάσια του Θεού, δίδαξε να ζούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να οδηγούμε το δαιμόνιο κάθε πειρασμού, στην αναπόφευκτη ήττα. Πώς; Υιοθετώντας την εξυπνάδα, που μας δίδαξε ο Ιησούς, για να ανάβουμε οπωσδήποτε το φως που το σκοτάδι φοβάται: Αυτό το φως είναι ο ίδιος ο Ιησούς, φως που λάμπει μέσα σε εκείνον ο οποίος ζει την ενότητα στην αμοιβαιότητα της αγάπης του.

Για να εκπαιδεύσει τους νέους σε αυτή την εξυπνάδα, τους δίδαξε ένα παιχνίδι με δυο ομάδες: Στην πρώτη ανήκαν οι παίκτες που έφεραν ένα σπίρτο και ξεχωριστά, άλλοι που κρατούσαν ένα κερί. Στη μέση, μια δεύτερη ομάδα έπρεπε να παρεμποδίσει το άναμμα αποτρέποντας κάθε κερί να έρθει σε επαφή με κάποιο από τα σπίρτα.

Το παιχνίδι ξεκίνησε και η ομάδα «διαίρεση» άρχισε ένα στενό αγώνα για να διαχωρίσει τους παίκτες–κεριά από τους παίκτες–σπίρτα.

Αλλά σε κάποια στιγμή, αν και παρεμποδισμένοι, οι δύο πιο έξυπνοι και γρήγοροι ξέφυγαν από τον έλεγχο και κατάφεραν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο για λίγα δευτερόλεπτα, τόσα όσα ήταν αρκετά για να ανάψει το σπίρτο το κερί. Η ομάδα «διαίρεση» δέχτηκε ήττα.

Τον διάβολο – διαχωριστή δεν τον απασχολούν τα άτομα που, όμορφα και αφιερωμένα, ζουν χωρισμένα τα μεν από τα δε. Εκείνος ξέρει ότι η νίκη χαμογελά πάντα και σε κάθε περίπτωση σε όσους οπουδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο αναλώνονται για την ενότητα.