Το προζύμι και το ζυμάρι

Τίποτε δεν είναι πιο κρύο απ’ έναν χριστιανό που δεν προσπαθεί να συνδράμει τους άλλους! Εδώ δεν μπορείς να παρουσιάσεις σαν επιχείρημα τη «φτώχεια» σου. Η φτωχιά που πρόσφερε τα δύο κέρματα μπορεί να σε κατηγορήσει! Όλοι είμαστε χρήσιμοι στον «πλησίον» μας όταν εκπληρώνουμε το ρόλο μας!
Κοιτάξτε τα δέντρα χωρίς καρπούς. Είναι δυνατά, ωραία, ολόισια και καμαρώνουν. Αλλά θα προτιμούσαμε να ‘χαμε ένα παραδεισένιο κήπο με ελαιώνες, ροδιές και άφθονους καρπούς. Τα «άκαρπα» δέντρα είναι για ομορφιά, λίγο μας ωφελούν. Έτσι είναι όσοι αποσκοπούν μόνο για το δικό τους συμφέρον, όπως ο υπηρέτης που έκρυψε το τάλαντό του (Μτθ. 25,18). Η ζωή του ήταν χωρίς παράβαση, αλλά δεν ωφελούσε σε τίποτε! Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να ‘ναι χριστιανός;

Για πες μου, εάν το προζύμι δεν φουσκώνει όλο το ζυμάρι, είναι αληθινό προζύμι; Ή ακόμη, εάν το άρωμα δεν αναδίδει την ωραία μυρωδιά του σ’ όσους πλησιάζουν, μπορούμε να το λέμε «άρωμα»; Μη λες λοιπόν: «είναι αδύνατο να συμπαρασταθώ» στους άλλους γιατί, εάν είσαι σωστός χριστιανός αυτό είναι αδύνατο να συμβεί. Πράγματι, όπως στη φύση, έτσι και στην πίστη δεν υπάρχουν αντιφάσεις! Προσβάλεις το Θεό αν λες «ο Ήλιος δεν λάμπει» προσβάλεις εξίσου το Θεό και όταν λες «ένας χριστιανός» δεν είναι χρήσιμος! Γίνεσαι ψεύτης! Είναι πιο εύκολο ο ήλιος να μην λάμπει ή να μην θερμαίνει, παρά ένας χριστιανός να μην ακτινοβολεί.

π. Μάρκος Βιδάλης