Το παιχνίδι της εμπιστοσύνης

Στον έβδομο όροφο μιας πολυκατοικίας κατοικούσε ο Ροβέρτος, που ήταν πέντε ετών, με τον πατέρα του. Κάθε μέρα και μάλιστα πολλές φορές την ημέρα ο πατέρας έπαιζε  μαζί του: Το παιχνίδι που προτιμούσε ήταν το παιχνίδι που λέγεται « εμπιστοσύνη».

Αυτό το παιχνίδια παιζόταν σε τρεις φάσεις:

Ο Ροβέρτος, όρθιος πάνω σε ένα τραπέζι, έπρεπε να πέσει στην αγκαλιά του πατέρα του, κάθε φορά και μόνο  όταν ο πατέρας του τον καλούσε  με τα λόγια: «βούτα!»  

Στη δεύτερη φάση  το παιχνίδι απαιτούσε  περισσότερο κόπο για το Ροβέρτο, διότι σιγά-σιγά έπρεπε να μάθει  να κάνει τη βουτιά στην αγκαλιά του πατέρα του, ακόμη και όταν  καλεσμένος, διαπίστωνε ότι ο πατέρας του απομακρυνόταν από το τραπέζι  και προσποιούταν ότι δεν πρόσεχε  το παιδί του.

Στην Τρίτη φάση  της προπόνησης – στο παιχνίδι της εμπιστοσύνης – ο Ροβέρτος  έπρεπε να κάνει όλες τις προηγούμενες φάσεις αλλά με κλειστά μάτια.

Η εμπιστοσύνη του παιδιού προς τον πατέρα του  ενισχυόταν όλο και περισσότερο, επειδή και ο πατέρας του  δεν παρέλειπε ποτέ να ανακαλύψει στο Ροβέρτο  τη δύναμη της αγκαλιάς του που ο Ροβέρτος αγγίξει τη γη.

Μια μέρα  ξέσπασε στον πέμπτο όροφο της πολυκατοικίας μια δυνατή πυρκαγιά. Γέμισε από καπνό και φωτιά όλο το κτήριο, απομονώνοντας τον έβδομο όροφο  από τους κατώτερους ορόφους.

Ο Ροβέρτος ήταν μόνος στο σπίτι, ενώ ο πατέρας του είχε βγει για ψώνια: δεν μπορούσε να βγει από την πόρτα, αλλά μόνο μπορούσε να πλησιάσεις και να εμφανιστεί στο παράθυρο του έβδομου ορόφου και να φωνάξει με όλη τη φωνούλα του: «μπαμπά, μπαμπά», χωρίς να μπορεί να δει κάτι εξ αιτίας του καπνού που αύξανε όλο και πιο πολύ.

Ο πατέρας του, επιστέφοντας στο σπίτι, είδε την καταστροφή, άκουσε τη φωνή του Ροβέρτου  και διακρίνοντάς του με δυσκολία , με  εντυπωσιακή ταχύτητα, σταμάτησε μερικούς περαστικούς που το βοήθησαν να ανοίξουν ένα μεγάλο δίχτυ δύο μέτρα ύψους και άρχισε ένας διάλογος  μεταξύ του πατέρα και του Ροβέρτου: “Ροβέρτο πήδησε από το παράθυρο!»

“Μπαμπά, δε σε βλέπω: φοβούμαι!”

“Ροβέρτο πήδησε χωρίς φόβο παρόλο που δεν με βλέπει, σε βλέπω εγώ!”

“Ν……. πήδησε σ’ αυτό που σου λέω” – μου λέει ο Θεός – Πατέρας”