Το «Ναι» της ταπεινοφροσύνης

«… και τα σκυλάκια τρώνε απ’ τα ψίχουλα των παιδιών!… εξ’ αυτού του λόγου πήγαινε… (Μκ 7,28) – το κορίτσι θεραπεύθηκε!
Η ειδωλολάτρισσα γυναίκα άγγιξε τον Κύριο με την σωφροσύνη της, την ταπεινοφροσύνη και την πίστη που γεννιόταν. Αυτή η πίστη όσο λίγη κι αν ήταν, της έδωσε θάρρος να εμφανισθεί στον Κύριο, ταπεινή, απλή, με πολλή ελπίδα.
Πολλές μεταστροφές άρχισαν μ’ αυτόν τον τρόπο, διότι ο Κύριος επιτρέπει να τον πλησιάζουμε και δείχνεται έτοιμος να δεχθεί την μηδαμινότητά μας. Αν πράγματι – αυτή η μηδαμινότητα – απευθύνεται στον Κύριο, την θεωρεί δικιά του και την τελειοποιεί.
Η γυναίκα δεν απελπίζεται, αντίθετα βασίζεται στην εμπιστοσύνη. Αυτή η εμπιστοσύνη της επιτρέπει να επιμένει, δίνει την ταπεινή της γνώμη με αυθορμητισμό και απλότητα. Ξέρει πολύ καλά ότι η τελική απόφαση δεν εξαρτάται από την ίδια κι ότι αν το αποτέλεσμα είναι θετικό, είναι ένα δώρο, μια χάρη και όχι μια προσωπική της ικανότητα.
Ο Χριστός στάλθηκε για να σώσει όλους όσους τον δέχονται. Ξέρει καλά τι είμαστε. Το πιο ωραίο μας «Ναι» περιέχει πάντα και λίγο «όχι». Η ειδωλολάτρισσα γυναίκα δεν πρόφερε κανένα «όχι» αλλά μέσα στην άγνοιά της συμμαζεύεται, παίρνει την τελευταία θέση, αυτή μια μέρα θα πάρει και ο Κύριος. Το «Ναι» αμφίβολο αλλά συνάμα σίγουρο, είναι το «Ναι» της ταπεινοφροσύνης. Για τον Κύριο είναι ένα ισχυρό κίνητρο για να ολοκληρώσει το θαύμα!… Το κορίτσι θεραπεύθηκε…. πήγαινε!

π. Μάρκος Βιδάλης