Φως στο Τούνελ

Η πνευματική ζωή πολλών χριστιανών δεν έχει καμία σχέση με την πίστη τους. Το διαπιστώνουμε εύκολα βλέποντας το μεγάλο ενδιαφέρον τους για δευτερεύοντα πράγματα και τη μεγάλη αδιαφορία για την αιώνια σωτηρία τους.
Είναι μεγάλο λάθος να ζούμε «λίγο» χριστιανικά. Η υπόθεση της Σωτηρία είναι το πιο ενδιαφέρον θέμα και συνάμα το πιο παραμελημένο! Είναι κακό να είσαι τυφλός, αλλά το ν’ αγαπάς την τυφλότητά σου είναι πολύ χειρότερο.
Αυτό κάνει ο αμαρτωλός. Του αρέσει η κατάστασή του! Του αρέσει αυτό που είναι! Δεν αισθάνεται την αθλιότητά του. Είναι ο άρρωστος που αδιαφορεί για την υγεία του. Του αρέσει το σκοτάδι και τον ενοχλεί το φως που του δείχνει το δρόμο για να βγει απ’ το τούνελ, να βρει το σωστό δρόμο. Η άγνοια που σκεπάζει την ψυχή του καλύπτει και τις καλές διαθέσεις της καρδιάς του, τις υποχρεώσεις του προς τον Θεό και την προσπάθεια για το παρόν με την αβεβαιότητα του μέλλοντος. Σταδιακά, ο αμαρτωλός αποκτά έναν τέτοιο τρόπο ζωής τόσο παράξενο και απαράδεχτο και πέφτει από λάθος σε λάθος, από σφάλμα σε σφάλμα, σαν το βράχο που κυλάει χωρίς εμπόδια!
Μια τέτοια κατάσταση είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να διορθωθεί. Για τον Θεό, «τα πάντα είναι δυνατά» λέει η πίστη μας. Δεν ισχύει όμως και για τον αμαρτωλό.
Η ευχή μας: «είθε ο Θεός να ρίξει το φως της πίστεως στο μεγάλο τούνελ της απιστίας, μέσα στο οποίο βαδίζουν πολλοί πνευματικά “τυφλοί”».

π. Μάρκος Βιδάλης