Το ανεμοπλάνο και η διακριτικότητα

Έχω μαζί μου, στο σπίτι μου, έναν αδελφό ο οποίος περνά απαρατήρητος. Όταν φτάνει, περπατά, όπως λένε, «στις μύτες των ποδιών».

Κατά τη συνομιλία, σε ομάδες, γεμίζει τον διάλογο με ένα γαλήνιο και συγκαταβατικό βλέμμα, συμμετέχει ακούγοντας με προσοχή και με διακριτικότητα που είναι σαν να σου έλεγε αυτό που θα περίμενες να σου πει…

Αποτελεί ένα θαύμα μια τέτοια συμπεριφορά που δεν θα δίσταζε κανείς να την περιγράψει ως «θεομητορική». Νομίζω ότι λέει περισσότερα με τη διακριτικότητά του από ότι εγώ με τη χειμαρρώδη ομιλία μου.

Σήμερα το πρωί τον παρατηρούσα ενώ συζητούσε με έναν φίλο. Θαυμάζοντας με έναν μυστικό φθόνο τη στάση του, του μίλησα για το θαύμα του ανεμοπλάνου.

Το ανεμοπλάνο. Αυτό το αντικείμενο που έχει τη μορφή αεροπλάνου, αλλά το βλέπουμε να περνά με μια εκπληκτική ησυχία, μια παρουσία που δεν έχει ούτε το θόρυβο ούτε την απειλή του αεροπλάνου.

Έχω πολλά να μάθω από το ανεμοπλάνο! Έχει τη σιωπή και την διακριτικότητα του αδελφού μου. Αποτελεί απλά μια παρουσία «θεομητορική». Αφήνεται να οδηγηθεί σε υψόμετρο όπου βρίσκει την ελευθερία για να πετάξει και βασιζόμενο στην εμπειρία του πιλότου, βρίσκει και τον διάδρομο για να προσγειωθεί.

Διακριτικότητα: απουσία οχληρότητας και παρείσφρησης, παρουσία της υπηρεσίας αγάπης, χαρούμενη μέριμνα και ανιδιοτελής προσοχή.