Το αγκάλιασμα του Θεού
Όλοι γνωρίζουμε τις δύο παραβολές, στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο (15,1-10), Το «χαμένο πρόβατο» και τη «χαμένη δραχμή». Ο σκοπός αυτής της διήγησης είναι η αναγγελία της Δωρεάν Ευσπλαχνίας και φροντίδας του Θεού για τον άνθρωπο, από την μέρα της ύπαρξής του μέχρι το θάνατό του, περνώντας μέσα απ’ τα μονοπάτια των αμαρτιών για να μας συναντήσει.
Μ’ αυτήν την έννοια, οι δύο παραβολές έχουν ειδικό συμβολισμό: «οι Τελώνες και οι αμαρτωλοί πηγαίνουν να τον ακούσουν. Οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς μουρμουρίζουν: «Αυτός υποδέχεται τους αμαρτωλούς – λένε – και τρώει μαζί τους». Ο Χριστός αγαπά τους αμαρτωλούς σύμφωνα με την εντολή του Πατέρα. Όμως αυτή η συμπεριφορά «σκανδαλίζει» τους «θρησκευόμενους». Είναι λοιπόν, αναγκασμένος – με τις δύο αυτές παραβολές – να αναδείξει την απεριόριστη αγάπη του Πατέρα που δεν ζητά τίποτε άλλο απ΄ τον άνθρωπο, παρά να αναγνωρίσει ότι είναι αμαρτωλός και να δεχθεί την συγχώρεση!
Η άπειρη αγάπη του Θεού προς εμάς, σε αντίθεση με το μίσος που κρύβει η αμαρτία, είναι το ανατρεπτικό μήνυμα του Χριστού σ’ όλο το Ευαγγέλιο. Κάθε αμαρτωλός (δηλ. ο καθένας μας) στο βάθος της καρδιάς του, είναι ένα άτομο που αναμένει να συναντήσει το Θεό και να κλάψει για τις αμαρτίες του, όποιες κι αν είναι. Αργά ή γρήγορα θα ‘ρθει αυτή η στιγμή που επιθυμούμε, να βάλλουμε το κεφάλι μας στην αγκαλιά του Θεού και να ξεκουραστούμε! Αυτό το «αγκάλιασμα» είναι το ανέκφραστο δώρο του Θεού για τον άνθρωπο που μας αποκαλύφθηκε μέσω του Χριστού μια για πάντα, μέσα στο Ευαγγέλιο.
π. Μ.Β