Οι αντιθέσεις του Χριστού

8

Οι αντιθέσεις του Χριστού

Ο Χριστός έγινε το παν, για όλους, σε τέτοιο βαθμό που ν’ αποκαλυφθεί πιο μικρός απ’ τους μικρούς και πιο μεγάλος απ’ τους μεγάλους. Είναι η σκάλα που ονειρεύθηκε ο Ιακώβ, που από τη γη οδηγεί τον άνθρωπο στο Θεό ή που ο Θεός κατεβαίνει στη γη. Όταν θέλει ο Χριστός επικοινωνεί – ανεβαίνει – μόνος του στο Θεό, συνοδευόμενος άλλοτε με λίγους, άλλοτε με πολλούς, αλλά δεν αρνείται να αναμειχθεί στο πλήθος για να τους ανακοινώσει όσα μπορούν να καταλάβουν. Κάποτε, καθαρίζει λεπτούς, άλλοτε τρώει με τελώνες και αμαρτωλούς. Μερικοί τον θεωρούν «φάγο» και «πότη». Δεν αρνείται να αγγίξει τους αρρώστους για να τους θεραπεύσει και να τους φροντίσει χωρίς όρους «θέλω, καθαρίσου» (Μτθ 8,3). Ως Θεός ακολουθεί το σχέδιό του. Ιδιαίτερα όταν αποσύρεται να προσευχηθεί και να ταυτιστεί με τη θεότητά του.
Δείχνει την αγάπη του σε σημείο που να εγκωμιάζει τη φτώχια του ανθρώπου, δέχεται την πείνα, τη δίψα και την κούραση!
Και καταλήγουμε στο ερώτημα: Ποιος είναι τελικά ο Χριστός; Είναι ο Θεός που αγαπά τον άνθρωπο; Ή άνθρωπος που κρύβει μέσα του το Θεό ολόκληρο; Δεχόμαστε ή αρνούμαστε και τα δύο; Είναι Θεός και Άνθρωπος ή ούτε Θεός είναι ούτε άνθρωπος! Ο καθένας κρίνεται απ’ την απάντησή του. Ο Χριστός πάντα ήταν και θα είναι «σημείο αντιλεγόμενον» όπως προφήτεψε ο Συμεών την ημέρα της Υπαπαντής στο Ναό της Ιερουσαλήμ (Λκ. 2,30).

π.Μ.Β

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

Η Σύνοδος της Νίκαιας (3ο Μέρος) Πολιτικές και Εκκλησιαστικές συνέπειες

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ (3ο μέρος)  ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ    Ο Μέγας Κωνσταντίνος στην εκτίμηση του ανατολικού Χριστιανισμού    Όπως αναφέραμε στο προηγούμενο κείμενο, η Σύνοδος