Τα γαϊδουράκια του Χάρη
Ο Αιμίλιος πήγαινε και ερχόταν αυθημερόν από τη Βερόνα στο χωριό του Graziano, το οποίο επισκεφτήκαμε μαζί. Δεν μπορώ να σας περιγράψω το φαγητό που είχε ετοιμάσει η σύζυγός του. Δεν τους έλειπε το κρέας. Διαχειριζόντουσαν ένα αγρόκτημα που λίγο ήθελε για να είναι η κιβωτός του Νώε. Μόλις ολοκληρώθηκε το γεύμα ο επικεφαλής του σπιτιού μας είπε με στόμφο: «Τώρα που γευτήκατε στο τραπέζι αυτά που προσφέρει το αγρόκτημά μου, σας προσκαλώ να επισκεφθείτε τα πολυάριθμα είδη ζώων που εκτρέφουμε στην εξοχή μας».
Βγαίνουμε και … ένα λυκόσκυλο μας οσφραίνεται. Είναι ο φύλακας για ολόκληρη την οικογένεια. Υπάρχουν χήνες, πάπιες, κότες, κουνέλια, χάμστερ, γαλοπούλες, φραγκόκοτες κλπ. Ξεκινήσαμε για την επιστροφή σκεφτόμενοι ότι είχαμε εξαντλήσει ότι μπορούσαμε να δούμε.
«Στην πύλη θα έχετε μια ευχάριστη έκπληξη: 10 γαϊδουράκια». Καλά! Το ότι είδαμε τα γαϊδουράκια δεν μου φάνηκε μια έκπληξη, αλλά…
Έτσι είναι: Περνώντας την πύλη, μόλις μας είδαν μας χαιρέτησαν σε στάση προσοχής και τα δέκα, ως μια από κοινού χορωδία από ιχ-οχ, ιχ-οχ, ιχ-οχ. Έκπληκτοι από τον χορωδιακό χαιρετισμό, πλησιάσαμε για να τα ανταμείψουμε μ’ ένα χάδι. Πόσο καθαρά ήταν!!!
«Μπράβο Χάρη! Και Μπράβο και στη σύζυγό σου! Πόση δουλειά κάθε πρωί για να καθαρίσουν τόσο καλά τα 10 γαϊδουράκια!»
«Ούτε εγώ, ούτε η σύζυγός μου τα αγγίζουμε. Τα καταφέρνουν μόνα τους. Φροντίζουν να αλληλοκαθαριστούν».
Επιστρέψαμε στο σπίτι με ανοιχτό το στόμα, σχολιάζοντας το μεγάλο μάθημα που λάβαμε από τα γαϊδουράκια του Χάρη: Η αδελφική διόρθωση γεννιέται από την αμοιβαία συγχώρεση και δίνει ως καρπό αυτή την καθαρότητα που γοητεύει το Θεό.
