«Συχνά προσπαθούμε να σβήσουμε τη δίψα μας με «βρώμικο νερό», αλλά μονάχα ο Θεός μας χορηγεί «το νερό της ζωής»
Δημοσιεύουμε το πλήρες κείμενο του λόγου που εκφωνήθηκε από τον Πάπα Φραγκίσκο στις, 19 Μαρτίου 2017, κατά την απαγγελία του Angelus.
***
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα σας!
Το Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής, της τρίτης της Σαρακοστής, μας παρουσιάζει το διάλογο του Ιησού με τη Σαμαρείτιδα (Ιω 4,5-42). Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε καθώς ο Ιησούς διέσχιζε τη Σαμάρεια, περιοχή μεταξύ της Ιουδαίας και της Γαλιλαίας, η οποία κατοικούταν από ανθρώπους που οι Ιουδαίοι περιφρονούσαν, τους οποίους θεωρούσαν σχισματικούς και αιρετικούς. Αλλά αυτός ο πληθυσμός θα είναι ένας από τους πρώτους που θα προσχωρήσει στο χριστιανικό κήρυγμα των Αποστόλων.
Ενώ οι μαθητές πηγαίνουν στο χωριό για τις προμήθειες φαγητού, ο Ιησούς παραμένει δίπλα σε ένα πηγάδι και ζητά από μια γυναίκα, που ήρθε εκεί για να αντλήσει νερό, να του δώσει να πιεί. Και με αυτό το αίτημα αρχίζει ένας διάλογος. Πώς ένα Ιουδαίος αξιώνεται να ζητήσει κάτι από μια Σαμαρείτισσα; τον ρωτά. Ο Ιησούς αποκρίνεται: αν ήξερες ποιος είμαι, και το δώρο που έχω για εσένα, εσύ θα ζητούσες και εγώ θα σου έδινα «το νερό της ζωής», νερό που ικανοποιεί κάθε δίψα και γίνεται ανεξάντλητη πηγή στην καρδιά εκείνου που το πίνει (vv. 10-14).
Το να πηγαίνει κάποιος στο πηγάδι για να αντλήσει νερό είναι κουραστικό και βαρετό, θα ήταν ωραίο να έχει στη διάθεσή του μια πηγή που αναβλύζει! Αλλά ο Ιησούς μιλά για ένα διαφορετικό νερό. Όταν η γυναίκα συνειδητοποιεί ότι ο άνδρας με τον οποίο μιλά είναι ένας προφήτης, του εκμυστηρεύεται τη ζωή της και του θέτει ερωτήσεις πάνω στη θρησκεία. Η δίψα της για στοργή και πλήρη ζωή δεν έχει εκπληρωθεί από τοθς πέντε συζύγους που είχε, πράγματι, είχε βιώσει απογοητεύσεις και εξαπατήσεις. Έτσι η γυναίκα εντυπωσιάστηκε από τον μεγάλο σεβασμό που ο Ιησούς είχε γι αυτήν και όταν ο Ιησούς της μιλά για την αληθινή πίστη, ως μια σχέση με τον Θεό Πατέρα «εν πνεύματι και αληθεία», τότε συνειδητοποιεί ότι αυτός ο άντρας θα μπορούσε να είναι ο Μεσσίας, και ο Ιησούς – γεγονός σπάνιο! – το επιβεβαιώνει: «Είμαι εγώ, που μιλώ με εσένα» (v.26). Ο ίδιος λέει ότι είναι ο Μεσσίας σε μια γυναίκα που είχε μια ζωή τόσο διαταραγμένη.
Αγαπητοί, αδελφοί, το νερό που δίνει την αιώνια ζωή έχει εγχυθεί μέσα στις καρδιές μας την ημέρα του Βαπτίσματός μας, τότε ο Θεός μας μεταμόρφωσε και μας γέμισε με τη χάρη του. Αλλά μπορεί αυτό το μεγάλο δώρο να το έχουμε ξεχάσει, ή να έχει περιοριστεί σε ένα απλό ληξιαρχικό δεδομένο, και ίσως να αναζητάμε «πηγάδια» των οποίων το νερό δεν σβήνει τη δίψα μας. Όταν ξεχνάμε, αναζητάμε πηγάδια τα οποία δεν έχουν καθαρό νερό.
Λοιπόν, αυτό το Ευαγγέλιο είναι για εμάς! Ο Ιησούς μας μιλά όπως στη Σαμαρείτιδα. Φυσικά, εμείς ήδη τον γνωρίζουμε, αλλά ίσως δεν τον έχουμε συναντήσει ακόμη προσωπικά, μιλώντας μαζί Του, και δεν τον έχουμε ακόμη αναγνωρίσει ως τον Σωτήρα μας. Αυτή την περίοδο της Σαρακοστής είναι μια καλή ευκαιρία για να Τον πλησιάσουμε, να τον συναντήσουμε στην προσευχή σε ένα διάλογο καρδιά με καρδιά, να δούμε το πρόσωπό του στο πρόσωπο του αδελφού ή της αδελφής που υποφέρει. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να ανανεώσουμε μέσα μας τη χάρη του Βαπτίσματος, σβήνοντας τη δίψα μας στην πηγή του Λόγου του Θεού και του Αγίου Πνεύματός του, και έτσι να ανακαλύψουμε τη χαρά τού να γίνουμε τεχνίτες συμφιλίωσης και εργαλεία ειρήνης στην καθημερινή μας ζωή.
Είθε η Παρθένος Μαρία να μας βοηθά ώστε να αντλούμε συνεχώς τη χάρη, μέσα από αυτό το νερό, το οποίο ρέει από το βράχο που είναι ο Χριστός Σωτήρας, ώστε να μπορούμε να πρεσβεύουμε με πεποίθηση την πίστη μας και να διακηρύξουμε με χαρά τα θαύματα της αγάπης του Θεού που είναι φιλεύσπλαχνος και πηγή κάθε αγαθού.
Μετάφραση: ρφ
