Προσεχώς πτυχίο Ιατρικής τιμής ένεκεν
«Ένα πτυχίο ιατρικής, τιμής ένεκεν, για τον Πάπα Φραγκίσκο». Αυτό ανακοινώθηκε σήμερα από τον Aurelio Tommasetti, πρύτανη του Πανεπιστημίου του Σαλέρνο και από τον Mario Capunzo, διευθυντή του τμήματος της ιατρικής, χειρουργική και οδοντιατρική «Scuola medica salernitana» (ιατρική Σχολή του Σαλέρνο), κατά τη διάρκεια του συνεδρίου «Εξανθρωπισμός της Ιατρικής – Θεραπεύω και φροντίζω», που πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Baronissi από την Ένωση Ιταλών Καθολικών Ιατρών μαζί με το τμήμα της ιατρικής και της χειρουργικής του
«Η Ιατρική Σχολή του Σαλέρνο, η αρχαιότερη ιατρική σχολή του κόσμου, που σήμερα αναβιώνει στο τμήμα της ιατρικής και χειρουργικής του πανεπιστημίου του Σαλέρνο, προτίθεται να απονείμει το πτυχίο, τιμής ένεκεν στον Άγιο Πατέρα – διαβάζουμε σε μια επίσημη δήλωση που στάλθηκε στον Πάπα Φραγκίσκο και στον καρδινάλιο υφυπουργό του Κράτους του Βατικανού, Pietro Parolin – για τις δεξιότητές του και τις ικανότητές του, παγκοσμίως αναγνωρισμένες, ως ιατρός των ψυχών και βαθύς γνώστης των αναγκών των ατόμων, των πιο αδύναμων, των πιο φτωχών, που έχουν περισσότερη ανάγκη από τη θεία ευσπλαχνία και από την ανθρώπινη αλληλεγγύη.»
Στις εργασίες, τις οποίες συντόνισε ο Mario Ascolese, πρόεδρος των Καθολικών ιατρών της Καμπανίας, παρέστησαν μεταξύ άλλων, ο Francesco Paolo Adorno, καθηγητής της Φιλοσοφίας για την ηθική και βιοηθική, του Πανεπιστημίου του Σαλέρνο, ο οποίος μίλησε για την έννοια και τη λειτουργία της φροντίδας, ο Filippo Maria Boscia, εθνικός πρόεδρος των Καθολικών ιατρών, ο οποίος χαιρέτισε με χαρά την πρωτοβουλία, δηλώνοντας ότι «ο ανθρώπινος πόνος, τόσο από φυσική προέλευση όσο και πνευματική, αποτελεί πάντα πόνο ενός ατόμου. Τα βάσανα είναι παγκόσμια. Αυτό το γεγονός μας οδηγεί να επιμένουμε στην προσέγγιση του πόνου και της δυστυχίας τόσο από ιατρικής άποψης όσο και σε άλλες καταστάσεις, να μη παραβλέπουμε ποτέ τη διαπροσωπική, την πνευματική και κοινωνική διάσταση».
Για τον πατέρα Domenico Marafioti sj, πρόεδρο της Ποντιφικής Θεολογικής Σχολής της Νότιας Ιταλίας «Θα έπρεπε να καθιερώσουμε δύο είδη σχέσεων με τον ασθενή, μιας επαγγελματικής, περίθαλψης και βοήθειας, και μια ανθρώπινης αλληλεγγύης, εγγύτητας και κατανόησης. Ο ιατρός πρέπει να φροντίζει με δεξιότητα, και να είναι πλησίον όπως ο Σαμαρείτης της παραβολής».