Συνεργάτες του Θεού

Μια φτωχιά που δεν είχε ούτε ψωμί, την κάλεσαν να αντλεί νερό και της υποσχέθηκαν μια καλή αμοιβή για κάθε τόνο που θα έβγαζε από το πηγάδι.
Δραστηριοποιήθηκε, αλλά άδικος κόπος, το νερό πάντα λίγο! Ανακάλυψε ότι ο κουβάς ήταν τρύπιος. Τον επισκεύασε και ξανάρχισε τη δουλειά της με πιο μεγάλη όρεξη. Έρχεται όμως το αφεντικό και της λέει: «ο κουβάς να παραμείνει όπως τον βρήκες»! Η γυναίκα σκέφτηκε: «πόσος κόπος και προσπάθεια για το τίποτα»! «Δε θα συνεχίσω» είπε. Ο υπεύθυνος της λέει: «εμένα έτσι μου αρέσει και θα σε πληρώσω – όπως συμφωνήσαμε»! Εκείνη ξανάρχισε την άντληση ευχαριστημένη, γιατί «αυτό» άρεσε στον υπεύθυνο και του πρόσφερε χάρη!
Ήρθε η στιγμή της πληρωμής. «Αποτέλεσμα μηδέν» είπε. «Έκανα μια τρύπα στο νερό» πρόσθεσε! Το αφεντικό τότε, της έδειξε ένα μεγάλο ντεπόζιτο που με το ανέβασμα του κουβά γέμιζε με καθαρό, πόσιμο νερό, χωρίς εκείνη να το γνωρίζει.
 Για το καλό που έκανε, μόνο από υπακοή, την αντάμειψε γενναιόδωρα και η φτωχιά ξαφνικά βρέθηκε να είναι πλούσια! Φανταστείτε τη χαρά της!
Το «παραμύθι» είναι μια απεικόνιση εκείνων που εργάζονται με υπομονή και υπακοή για την αγάπη του Θεού και προσπαθούν να τον δοξάζουν, εργαζόμενοι για τους άλλους και για την ατομική τους αγιοποίηση, χωρίς όμως, να αντιλαμβάνονται το αποτέλεσμα της προσπάθειάς τους και παρά τις δυσκολίες, συνεχίζουν τη ζωή τους χωρίς να περιμένουν αμοιβή, αλλά χαρούμενοι γιατί είναι συνεργάτες του Θεού στο έργο της Σωτηρίας…

π. Μάρκος Βιδάλης