Σκέψεις στο Ευαγγέλιο της ημέρας
Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2020
«..σηκώθηκε και βγήκε και πήγε σ' ένα έρημο τόπο κι εκεί προσευχόταν».
Μκ 1,29-39
Μετά την θεραπεία του δαιμονισμένου στην Συναγωγή, που είδαμε χθες και ήταν μια δυνατή εικόνα η οποία ήθελε να μας πει πως πρέπει να ξεκινήσουμε μέσα μας, ο καθένας, την μεταστροφή της καρδιάς μας, ο Ιησούς θεραπεύει την πεθερά του Πέτρου, η οποία αρχίζει να τους υπηρετεί.
Αν είμαστε θεραπευμένοι στην καρδιά, εάν έχουμε συναντήσει τον Κύριο, αν έχουμε λάβει το εσωτερικό φως, δεν είναι για να υπερηφανευόμαστε για την νέα πνευματική μας ταυτότητα, αλλά για να υπηρετήσουμε τους αδελφούς μας.
Ο Ιησούς, στο τέλος μιας έντονης και κουραστικής μέρας, κλέβει χρόνο από τον ύπνο του για να προσευχηθεί στον Πατέρα, μόνος στην ηρεμία. Οι απόστολοι καταλαβαίνουν πως σε αυτές τις στιγμές προσευχής του Ιησού κρύβεται το μυστικό της δύναμης και του δυναμισμού του.
Μόνο στην συνεχή προσευχή μπορούμε να βρούμε ακόμη τις δυνάμεις να αναγγείλουμε το Ευαγγέλιο, ακόμη και αν αυτό σου κοστίζει να χάσεις λίγα λεπτά από τον ύπνο σου.
Μας είναι τόσο απαραίτητο να μείνουμε δεμένοι με την τρυφερότητα του Θεού, μας είναι τόσο βασικό να αντλούμε συνεχώς από τον ωκεανό της ειρήνης της καρδιάς Του, και για αυτό πρέπει να καταλάβουμε πως η βαθιά προσευχή, ο στοχασμός, η συνειδητοποίηση του θελήματος του Θεού μας είναι ζωτικά. Και πρέπει να τα αναζητούμε ότι κι αν μας κοστίζει αυτό.
Π.Ν.Ρ.
