Σας ασπάζομαι
Είναι είδος προς εξαφάνιση. Μπορεί να γίνει θανατηφόρο. Κι όμως γεννήθηκε με τον άνθρωπο, τον συνοδεύει στη ζωή του και ποτέ δεν τον εγκατέλειψε. Χωρίς αυτό, ο κόσμος δεν είναι πια ο ίδιος. Θα χάσει σε ομορφιά, σε τρυφερότητα, σε χαρά! Αναφέρομαι στο φιλί. Στο φιλί το απλό, το αγνό που ανταλλάσουμε όταν χαιρετιόμαστε, το ζωντανό, το ηχηρό. Αυτός είναι ο συνηθισμένος τρόπος που σε πολλά μέρη του κόσμου όταν συναντιούνται δείχνουνε τη χαρά, την αγάπη!
Ένα φιλί, έστω και τυπικό και μηχανικό, στο μάγουλο ενός που συναντάμε, μιλά στη ψυχή. Μας προσκαλεί να πλησιάσουμε το ζωτικό χώρο που αναπνέει κι ακούγεται ο κτύπος της καρδιάς. Μας δεσμεύει και μας δένει, πολύ περισσότερο από μια θερμή χειραψία. Ακόμη κι αν για τον Ιούδα ήταν το «φιλί» της προδοσίας, μεταφράζει τα αισθήματά μας, δυναμώνει τη φιλία και προπάντων την αγάπη.
Χαμογελώ, όταν βλέπω τα πολύπλοκα σήματα που κάνουν σήμερα οι νέοι για να χαιρετηθούν (κτύπημα παλάμης, άγγιγμα του πάνω μέρος του χεριού, ένωση αγκώνα με αγκώνα). Οι νέοι σήμερα, εκτός απ’ το φόβο της μετάδοσης του Κορονοϊού, δεν μεταχειρίζονται το φιλί πια παρά ως μέσον για να εκδηλώσουν τα αισθήματα που γεννιούνται.
Το φιλί σήμερα είναι εξαναγκασμένο να παραχωρεί τη θέση του στην κοινωνική τυπικότητα και στις ψυχρές χειραψίες! Εμείς πρέπει να βρούμε το σωστό τρόπο ώστε η ψυχή μας να ενώνεται με τον άλλον, χωρίς να τον πλησιάζει. Ο καθένας να αισθάνεται μέσα του το φιλί που δίνεται χωρίς να φαίνεται!
π. Μάρκος Βιδάλης