«Το εξομολογητήριο δεν είναι ένα καθαριστήριο για να αφαιρούμε τους λεκέδες της συνείδησής μας»
Πρέπει να αισθανόμαστε «ντροπή» για τις αμαρτίες μας, αυτή είναι η στάση με την οποία πρέπει να προσεγγίζουμε το μυστήριο της Συμφιλίωσης. Αυτή είναι η προειδοποίηση που κοινοποιήθηκε από τον Πάπα Φραγκίσκο σήμερα, 21 Μαρτίου 2017, κατά την ομιλία της Θείας Λειτουργίας στον Οίκο Santa Marta.
Ο Άγιος Πατέρας αντιμετώπισε το θέμα της εξομολόγησης, όλο και περισσότερο συνυφασμένο με τη Σαρακοστή, αρχής γενομένης από το πρώτο σημερινό Ανάγνωσμα, στο οποίο ο προφήτης Δανιήλ μιλά για τον «λαό του Θεού» ο οποίος παρουσιάζεται μπροστά στον Κύριο «με καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα ταπεινό». Μια συνειδητοποίηση που πραγματικά λείπει από τον πρωταγωνιστή του σημερινού Ευαγγελίου, από τον υπηρέτη τον οποίο ο κύριός του συγχωρεί παρά τα μεγάλα χρέη του, αλλά που εκείνος με τη σειρά του δεν είναι σε θέση να συγχωρήσει τους οφειλέτες του. «Δεν κατάλαβε το μυστήριο της συγχώρεσης», υπογραμμίζει ο Φραγκίσκος.
Ο οποίος ως εκ τούτου δίνει έμφαση στη «χάρη» του να αισθανόμαστε «ντροπή» για τις αμαρτίες μας, με ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: «Αν σας ρωτήσω: «Μα όλοι εσείς είστε αμαρτωλοί; – Ναι, πατέρα, όλοι – Και για να λάβετε την άφεση των αμαρτιών; – Εξομολογούμαστε – Αλλά πώς πάς να εξομολογηθείς; -Μα εγώ πάω, λέω τα αμαρτήματά μου, ο ιερέας με συγχωρεί, μου δίνει τρεις Χαίρε Μαρία για να προσευχηθώ και στη συνέχεια επιστέφω στην ειρήνη». Δεν κατάλαβες! Εσύ πήγες στο εξομολογητήριο μόνο για να διεκπεραιώσεις μια τραπεζική συναλλαγή ένα είδος γραφειοκρατίας. Εσύ δεν πήγες ντροπιασμένος εκεί, γι αυτό που έκανες. Είδες κάποιους λεκέδες στη συνείδησή σου και έκανες λάθος επειδή πίστεψες ότι το εξομολογητήριο είναι ένα είδος καθαριστηρίου που αφαιρεί τους λεκέδες. Δεν ήσουν σε θέση να ντραπείς για τις αμαρτίες σου».
Αν δεν είμαστε ικανοί να ντραπούμε για τα αμαρτήματά μας, μόλις βγούμε από το εξομολογητήριο, ξαναρχίζουμε «να μιλάμε άσχημα για έναν άλλο». Ο Bergoglio συνεχίζει: «Αν δεν έχεις επίγνωση της συγχώρεσης ποτέ δεν θα μπορέσεις να συγχωρέσεις. Πάντα υπάρχει αυτή η στάση, του να θέλουμε να κάνουμε τους λογαριασμούς μας με τους άλλους. Η συγχώρεση είναι το σύνολο. Αλλά μπορώ να το κάνω μόνο όταν μπορώ να αισθανθώ το αμάρτημά μου, όταν ντρέπομαι, ντρέπομαι και ζητώ συγχώρεση από το Θεό και αισθάνομαι συγχωρεμένος από τον Πατέρα και έτσι μπορώ να συγχωρήσω. Αν όχι, δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε, είμαστε ανίκανοι να το κάνουμε. Γι αυτό η συγχώρεση αποτελεί ένα μυστήριο».
Αυτό το συναίσθημα της «πρακτικής του της απαλλαγής», του να είμαστε «πονηροί», που ακολουθεί ο υπηρέτης του σημερινού Ευαγγελίου, σύμφωνα με τον Ποντίφικα συμβαίνει σε όλους εμάς όταν δεν καταλαβαίνουμε τη «γενναιοδωρία» του Θεού. Πρόκειται – είπε – για την υποκρισία να κλέψουμε μια συγνώμη, μια ψευδή συγνώμη».
Ιδού λοιπόν, που ο Πάπας μας προσκαλεί να ζητήσουμε τη χάρη να «κατανοήσουμε αυτό το “εβδομήντα φορές επτά”» και «τη ντροπή μπροστά στο Θεό». Επιπλέον – καταλήγει – «να ντρεπόμαστε για τα αμαρτήματά μας και έτσι θα λαβαίνουμε τη συγχώρεση και τη χάρη της γενναιοδωρίας ώστε να τη δίνουμε και στους άλλους γιατί αφού ο Κύριος με συγχώρεσε τόσο πολύ, ποιος είμαι εγώ που δε θα συγχωρώ;»
Μετάφραση:ρφ
