( ΠΡΩΗΝ ΒΕΛΓΙΚΟ ) ΚΟΝΓΚΟ : ΕΞΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ

Ήταν 30-6-1960 όταν το πολύπαθο Βελγικό Κονγκό έγινε ανεξάρτητη χώρα. Στα χρόνια που μεσολάβησαν έγινε σε όλους αντιληπτό ότι οι μεγάλες δυνάμεις σε συνεργασία με τις πολιτικές ελίτ της χώρας ασχολήθηκαν όχι με την ευημερία των κατοίκων αλλά με το να απομυζήσουν τον πλούτο της χώρας πάνω και κάτω από το έδαφος ( διαμάντια, χρυσός και πολύτιμα μέταλλα για κατασκευή ηλεκτρονικών μηχανημάτων ). Το Κονγκό – Κινσάσα άκουσε με ενδιαφέρον το Βέλγο Βασιλέα Φίλιππο, στα 60 χρόνια από την ανεξαρτησία του, να εκφράζει “ βαθιά θλίψη για τις πληγές της αποικιοκρατίας, για τις απάνθρωπες πράξεις βίας που διεπράχθησαν υπό βελγική κατοχή και τους εξευτελισμούς που υπέφεραν οι κάτοικοι ” και είδε με χαρά την απομάκρυνση αγαλμάτων, από βελγικές πόλεις, του, ταυτισμένου με την αποικιοκρατία, Βασιλιά Λεοπόλδου (1865-1909). Κρατικοί αξιωματούχοι χαρακτήρισαν “ βάλσαμο στην ψυχή των Κονγκολέζων ” όσα είπε ο Βέλγος Βασιλέας. Όμως η εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων πληθυσμού και οι εμφύλιες διαμάχες παραμένουν, με αποτέλεσμα η καλύτερη διαπίστωση της κατάστασης, στην επέτειο της 60ετίας, να προέρχεται από τον Καρδινάλιο Fridolin Ambongo Besungu, ο οποίος δήλωσε ότι οι πολιτικοί συμπεριφέρονται αυτοκρατορικά, όπως οι αποικιοκράτες, ενώ ο κόσμος οδηγείται, όλο και περισσότερο, στη φτωχοποίηση. 
Τα ανωτέρω ας τα θυμόμαστε όποτε βλέπουμε πρόσφυγες και μετανάστες από το Κονγκό και στη χώρα μας…

Πληροφορίες και φωτογραφία αρχείου από VaticanNews

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
μέλος Συνοδικής Επιτροπής “ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ “