Πριν ανοίξεις το στόμα σου, προσευχήσου, για να μην κατακρίνεις
Προσευχή: Αρκετοί είν’ αυτοί που τους αρέσει να κρίνουν την Εκκλησία και να υπογραμμίζουν διάφορες αδυναμίες του κλήρου (των παπάδων).
Στο παρόν δε γίνεται λόγος γι’ αυτούς που κρίνοντας την Εκκλησία, τοποθετούν τους εαυτούς τους έξω απ’ αυτήν: έχουμε άλλωστε Δημοκρατία κι ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει αυτό που πιστεύει.
Καλό βέβαια θα ήταν, όσοι ασκούν κριτική -όχι μόνο στην Εκκλησία αλλά στα πάντα- να γνωρίζουν τα θέματα απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη ώστε η θέση τους να έχει μια κάποια βαρύτητα.
Λόγος όμως γίνεται για ‘κεινους που κρίνουν κι επικρίνουν τοποθετώντας συνάμα τους εαυτούς τους μες την Εκκλησία. Αυτούς δηλαδή που έρχονται στην Εκκλησία, που κοινωνούν, που έχουν μυστηριακή ζωή κι αγαπούν την Εκκλησία και το έργο της.
Εύκολα κανείς θα πει για τον παπά και θα τον κρίνει, για τον ψάλτη, για την αταξία μέσα στο ναό, για, για.. Συχνά, σε παρέες ευσεβών οι κουβέντες αρχίζουν και τελειώνουν στην κριτική περί της Εκκλησίας, τι δε πάει καλά, τι πρέπει να διορθωθεί, τι, τι, τι…
Θυμάμαι έναν παλιό παπά -απόφοιτο Δημοτικού- που ‘λεγε: «όταν πας να κρίνεις, προσευχήσου δυο λεπτάκια πριν ανοίξεις το στόμα σου… Μετά; Μετά κρίνε όσο θες! Θα μπορέσεις να κρίνεις; Δε νομίζω… Θα σ’ έχει τυλίξει η Θεία Χάρη»!
Αν δεν μας αρέσει κάτι στην Εκκλησία, προτού το ψέξουμε, ας κάνουμε λιγάκι προσευχή. Άλλωστε, δεν κρίνουμε πολιτικούς. Μιλάμε για του Υψίστου λειτουργούς. Εμείς μπορεί να βλέπουμε τον παπά δυο ώρες κάθε Κυριακή. Ο παπάς όμως έχει και άλλες δουλειές που εμείς δε βλέπουμε: …μπορεί κάθε μέρα να έχει συσσίτια, να διδάσκει σε σχολείο ή να εργάζεται για το γηροκομείο. Να διακονεί στο νοσοκομείο ή να εξομολογεί χωρίς σταματημό. Το λάθος να το λέμε. Το πρόβλημα είναι να μην επιβεβαιώνουμε τον εγωισμό μας. Οπότε, προτού ανοίξουμε το στόμα, να σιγοψιθυρίσουμε λιγάκι την ευχή… ο χρόνος της προσευχής σίγουρα και ποτέ δεν πάει χαμένος.
Θυμάμαι κι ένα παλιό Δεσπότη που ‘λεγε επίσης: «αυτοί που μας κρίνουν γιατί δε στέλνουν τα παιδιά τους για παπάδες; Ίσως άμα γινότανε έτσι να μην επαναλάμβαναν τα ίδια δικά μας λάθη»…
αρχιμ. Ιάσων Κεσέν
