Πέμπτη Κυριακή της κοινής περιόδου του έτους κύκλος Α’

"Εγώ είμαι το φως του κόσμου». "εσείς είστε το φως του κόσμου".

Είναι αληθινά εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο Χριστός χρησιμοποιεί τα ίδια λόγια για τον εαυτόν του και για μας.

Ο κόσμος πάντα έχει ανάγκη από το φως γιατί συνεχώς δοκιμάζει το σκοτάδι εξ αιτίας της αμαρτίας.

Το φως που φωτίζει μέσα στο σκοτάδι είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι το φως το αληθινό που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο". Το σκοτάδι δεν μπόρεσε να νικήσει το φως. "Σε όσους το δέχτηκαν τους έδωσε την εξουσία  να γίνουν παιδιά του Θεού", παιδιά του φωτός, να γίνουν οι ίδιοι φως του κόσμου".

Η αποστολή Χριστού γίνεται αποστολή των χριστιανών.

Πως όμως μπορεί κανείς να είναι φως;

Πριν από όλα αφήνοντας τον εαυτόν του να φωτιστεί από το Χριστό. "κοιτάξτε το πρόσωπό του και θα φωτιστείτε".

Στη ζωή μας συναντούμε ή ακούμε για τόσους συνανθρώπους μας που με τη ζωή τους , το λόγο τους, και προπάντων με τα έργα τους, είναι αληθινά πρόσωπα του φωτός. Πόσες φορές μας συνέβηκε  να συναντήσουμε πρόσωπα που μας καταλαβαίνουν, που μας μιλούν στην καρδιά  και μας ενθαρρύνουν, που προσεύχονται με πίστη και συχνά, που αγαπούν  δυνατά και αληθινά, που γίνονται για μας ελπίδα  και μας εμπνέουν εμπιστοσύνη και δύναμη! Εγώ έχω συναντήσει αρκετά τέτοια πρόσωπα  και τους χρωστώ πολλά από τη ζωή μου. Αυτό θα ήθελα και εγώ ως χριστιανός μαζί σας και ως επίσκοπος για σας  να ήμουν, δηλαδή  λίγο φως  και μιας μικρή ελπίδα  για όλους σας!

Όταν σκεπτόμαστε  τόσους μάρτυρες και τόσους αγίους   έχει η Εκκλησία, αυτό μας ενθαρρύνει και συνεχίζουμε με αισιοδοξία τον πνευματικό μας αγώνα.

Αυτό σημαίνει να είμαστε το φως και το αλάτι της γης. Δηλαδή  να ζητούμε το Πνεύμα του Θεού για να αναγνωρίζουμε την αξία  των πραγμάτων, να είμαστε οι φορείς  και οι υποστηρικτές  των αληθινών  αξιών της ζωής, σύμφωνα  με τις υποδείξεις της πίστεως.

Το φως, λέει ο Ιησούς, τοποθετείται πάνω στον λυχνοστάτη.

"Έτσι να λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους  για να δουν τα καλά σας έργα."

Η ζωή και η χριστιανική μαρτυρία δεν είναι μόνο όμορφα λόγια. Πόσες φορές περιοριζόμαστε στα ωραία κηρύγματα , όμορφες σκέψεις, θαυμάσιες ερμηνείες της Γραφής. Μόνο αυτά δεν αρκούν  για να αισθανόμαστε ότι κάναμε το καθήκον μας. Οφείλουμε να είμαστε το φως όχι με τα λόγια, αλλά με τα έργα. Ο προφήτης ήταν ξεκάθαρος. Δεν άφησε αμφιβολίες. Αυτά τα λόγια του είναι επίκαιρα.

"Μοίρασε το ψωμί σου με τον πεινασμένο, φιλοξένησε τους φτωχούς, τους άστεγους, ντύσε όποιο είναι γυμνό, το φως σου θα ανατείλει όπως η αυγή".  Εάν είμαστε ειλικρινείς όταν κάνουμε εξέταση της συνείδησης, πρέπει να πούμε  πως είμαστε ελάχιστο φως, πως είμαστε σκοτάδι και ίσως βαθύ σκοτάδι, σκεπτόμενοι πόσο λίγο μοιραζόμαστε  το ψωμί μας με τους πεινασμένους , πόσο λίγο φιλοξενούμε  τους φτωχούς και τους άστεγους, σε επίπεδο προσωπικό, οικογενειακό, κοινωνικό, εκκλησιαστικό!

Αυτός είναι ο δρόμος  της ζωής για όλους. Αυτό είναι το έργο  που πρέπει όλοι να κάνουμε.

Πρέπει να διώξουμε την καταπίεση , την αδικία, πρέπει να εργαστούμε  για την ειρήνη  και την αξία κάθε ανθρώπου. Πρέπει να δεσμευτούμε να εξαφανίσουμε την πείνα , την αρρώστια, την κάθε λογής εκμετάλλευση.

"Τότε θα λάμψει το φως μες το σκοτάδι".

Τα καλά μας έργα γίνονται φως, και εμείς γινόμαστε φως αν κάνουμε καλά έργα: Γι’ αυτό και ο Άγιος Ιάκωβος γράφει: «δείξε μου την πίστη σου με τα έργα σου». «Η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή». Ας μη το ξεχνούμε!

+Ν