ΠΑΤΗΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ
Μέσα στη νύχτα, είδα ένα όνειρο! Είδα ότι βάδιζα σε μια ακρογιαλιά… μαζί με τον Κύριο και ότι, πάνω στον πίνακα της ζωής μου, άστραφταν σκηνές από την καθημερινή μου ζωή, και καθώς οι σκηνές άλλαζαν, πρόσεξα ότι για κάθε σκηνή υπήρχαν δύο σειρές από πατημασιές στην άμμο.
Η μία ήταν δική μου και η άλλη ήταν του Κυρίου. Έτσι συνεχίσαμε να βαδίζουμε ως το τέλος της ζωής μου. Σταμάτησα τότε και κοίταξα πίσω.
Πρόσεξα ότι πολλές, πάρα πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής μου, υπήρχε μόνο μία σειρά από πατημασιές και μάλιστα αυτό συνέβαινε στις στιγμές τις πιο δύσκολες!
Τις ημέρες της πιο μεγάλης αγωνίας, του πιο μεγάλου φόβου, του πιο μεγάλου πόνου.
Στράφηκα τότε προς τον Κύριο και τον ρώτησα: «Κύριε, είπες ότι ήσουνα μαζί μου συνεχώς και δέχτηκα να ζήσω τη ζωή μου μαζί με Σένα.
Γιατί τότε με άφησες μόνο, στις πιο δύσκολες στιγμές, τότε που σε χρειαζόμουν περισσότερο;»
«Παιδί μου σ' αγαπώ!» Μου απάντησε ο Κύριος,
«Σου είπα ότι θα έμενα μαζί σου σ' όλη τη διάρκεια της πορείας σου χωρίς να σ' εγκαταλείψω και δεν σ' εγκατέλειψα.
Τις μέρες που είδες μόνο μια σειρά από πατημασιές στην άμμο, είναι γιατί σε μετέφερα στην αγκαλιά μου…»