Πάπας Φραγκίσκος: η ομιλία της Μ.Πέμπτης
Η ομιλία της Μεγάλης Μέμπτης του Πάπα Φραγκίσκου, στη Θεία Λειτουργία του Μυστικού Δείπνου, ήταν χωρίς γραπτό κείμενο.
Η Θεία Ευχαριστία, η διακονηματική υπηρασία, το χρίσμα
Η πραγματικότητα που ζούμε σήμερα, σ’ αυτόν τον εορτασμό: ο Κύριος ο οποίος θέλει να μείνει μαζί μας στη Θεία Ευχαριστία. Κι εμείς γινόμαστε συνεχώς αρτοφόρια του Κυρίου, φέρνουμε τον Κύριο μαζί μας. Σε σημείο που ο Ίδιος μας λέει ότι αν δεν τρώμε τη σάρκα Του και δεν πίνουμε το αίμα Του, δεν θα εισέλθουμε στη Βασιλεία των Ουρανών. Αυτό είναι το Μυστήριο του άρτου και του οίνου, του Εμμανουήλ, του Κυρίου μαζί μας, σ’ εμάς, μέσα μας.
Η διακονηματική υπηρεσία. Αυτή η πράξη αποτελεί προϋπόθεση για την είσοδο στη Βασιλεία των Ουρανών. Να υπηρετούμε, ναι, όλους. Αλλά ο Κύριος, σ’ εκείνο τον διάλογο που είχε με τον Πέτρο (βλ. Ιω 13,6-9), δίνει να καταλάβει στον Πέτρο ότι για να εισέλθουμε στη Βασιλεία των Ουρανών πρέπει να αφήσουμε τον Κύριο να μας υπηρετήσει, ο Δούλος του Θεού να είναι δούλος δικός μας. Κι αυτό είναι δύσκολο να το καταλάβουμε. Αν εγώ δεν αφήσω τον Κύριο να είναι υπηρέτης μου, ο Κύριος να με πλύνει, να με κάνει να μεγαλώσω, να με συγχωρήσει, δεν θα εισέλθω στη Βασιλεία των Ουρανών.
Και η ιεροσύνη. Σήμερα θα ήθελα να είμαι κοντά στους ιερείς, σε όλους τους ιερείς, από τον τελευταίο που χειροτονήθηκε έως τον Πάπα. Όλοι είμαστε ιερείς. Οι επίσκοποι, όλοι… Έχουμε χριστεί, έχουμε χριστεί από τον Κύριο. Χριστήκαμε για τη Θεία Ευχαριστία, χριστήκαμε για να διακονήσουμε, για να υπηρετήσουμε.
Σήμερα δεν θα τελεστεί η Θεία Λειτουργία του Αγίου Μύρου – ελπίζω να την τελέσουμε πριν την Πεντηκοστή, αλλιώς θα πρέπει να τη μεταθέσουμε στο επόμενο έτος – αλλά δεν μπορώ ν’ αφήσω να τελειώσει η σημερινή Λειτουργία χωρίς να θυμηθώ τους ιερείς. Οι ιερείς που προσφέρουν τη ζωή τους για τον Κύριο, οι ιερείς που είναι υπηρέτες. Αυτές τις μέρες περισσότεροι από εξήντα ιερείς πέθαναν εδώ στην Ιταλία, συμπαραστεκόμενοι στους ασθενείς στα νοσοκομεία και στέκονται στο πλευρό των γιατρών, των νοσηλευτών, των νοσοκόμων… Αυτοί είναι “οι άγιοι της διπλανής πόρτας”, ιερείς που έδωσαν τη ζωή τους υπηρετώντας. Και σκέφτομαι εκείνους που είναι μακριά. Σήμερα έλαβα μια επιστολή από έναν ιερέα, πνευματικό παραστάτη σε μια μακρινή φυλακή, ο οποίος διηγείται πώς ζει αυτή τη Μεγάλη Εβδομάδα με τους κρατούμενους. Είναι Φραγκισκανός. Ιερείς που πηγαίνουν μακριά για να φέρουν το Ευαγγέλιο και να πεθάνουν εκεί. Ένας Επίσκοπος είπε ότι το πρώτο πράγμα που έκανε, όταν έφτασε σε αυτούς τους τόπους ιεραποστολής, ήταν να πάει στο κοιμητήριο, στους τάφους των ιερέων που άφησαν τη ζωή τους εκεί, νέοι, λόγω των ασθενειών του τόπου: δεν ήταν προετοιμασμένοι, δεν είχαν αντισώματα. Κανείς δεν ξέρει το όνομά τους: ανώνυμοι ιερείς. Οι ιερείς της επαρχίας, που είναι εφημέριοι τεσσάρων, πέντε, επτά χωριών, πάνω στα βουνά, και πηγαίνουν από τη μια ενορία στην άλλη, που γνωρίζουν τους ανθρώπους του τόπου… Κάποτε, μου είπε ένας από αυτούς τους εφημερίους ότι ήξερε το όνομα όλων των ανθρώπων από τα τριγύρω χωριά. “Αλήθεια;”, του είπα εγώ. Κι αυτός μου είπε: “Ξέρω ακόμα και τ’ όνομα των σκυλιών!". Ξέρουν τους πάντες. Η ιερατική εγγύτητα. Καλοί, πολύ καλοί ιερείς.
Σήμερα σας έχω μέσα στην καρδιά μου και σας φέρνω στο άγιο θυσιαστήριο του Κυρίου. Ιερείς που σας έχουν δυσφημήσει. Πολλές φορές συμβαίνει σήμερα, δεν μπορούν να βγούν στον δρόμο γιατί τους λένε άσχημα πράγματα, σε σχέση με το δράμα που βιώσαμε με την αποκάλυψη ιερέων που δεν στάθηκαν στο ύψος της κλήσης τους. Μερικοί μου έλεγαν ότι δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι με την ιερατική αμφίεση γιατί τους προσβάλλουν. Και όμως συνεχίζουν να βγαίνουν, παρά τις προκλήσεις. Ιερείς αμαρτωλοί, που μαζί με τους Επισκόπους και με τον αμαρτωλό Πάπα δεν ξεχνούν να ζητούν συγχώρεση, και μαθαίνουν να συγχωρούν, επειδή αυτοί ξέρουν ότι πρέπει να ζητήσουν συγχώρεση και να συγχωρήσουν. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Ιερείς που κι αυτοί υφίστανται την κρίση, που αναζητούν τρόπους δράσης, που επιζητούν το φως.
Σήμερα όλοι εσείς, αδελφοί ιερείς, είστε μαζί μου στο θυσιαστήριο του Κυρίου. Σας λέω μόνο ένα: μην είστε πεισματάρηδες όπως ο Πέτρος. Αφήστε να σας πλύνει τα πόδια. Ο Κύριος είναι υπηρέτης σας. Αυτός είναι κοντά σας για να σας δώσει δύναμη, για να σας πλύνει τα πόδια.
Κι έτσι, με αυτή την επίγνωση της ανάγκης να πλυθείτε, γίνετε μεγάλοι ελεήμονες! Να συγχωρείτε! Να είστε μεγαλόκαρδοι και να συγχωρείτε. Αυτό είναι το μέτρο με το οποίο θα μετρηθούμε. Όπως εσύ συγχώρησες, θα συγχωρηθείς: με το ίδιο μέτρο. Μην φοβάστε να συγχωρήσετε. Μερικές φορές μας έρχονταιαμφιβολίες… Κοιτάξτε τον Εσταυρωμένο Χριστό. Εκεί υπάρχει η συγχώρεση όλων. Να είστε θαρραλέοι, θαρραλέοι στο να ρισκάρετε, στο να συγχωρείτε, για να παρηγορείτε. Και αν δεν μπορείτε να δώσετε την ιερομυστηριακή συγχώρηση εκείνη τη στιγμή, δώστε τουλάχιστον την παρηγοριά ενός αδελφού που συνοδεύει και αφήνει την πόρτα ανοιχτή ώστε ο άλλος να επιστρέψει.
Ευχαριστώ τον Θεό για τη χάρη της ιεροσύνης. Ευχαριστώ τον Θεό για εσάς, ιερείς. Ο Ιησούς σας αγαπά! Ζητά μόνο να τον αφήσετε να σας πλύνει τα πόδια.
Πηγή: www.vatican.va
Mετάφραση: π.Λ
