ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΣΤΟΝ ΚOYΜΑΡΟ ΤΗΝΟΥ
Το Σάββατο 5 Αυγούστου 2016, παραμονή της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, τις πρώτες βραδινές ώρες, ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος π. Νικόλαος τέλεσε Αρχιερατικό Εσπερινό στον πανηγυρίζοντα ενοριακό Ναό του Σωτήρος στο χωριό Κουμάρος. Μαζί του συμπροσευχήθηκε ο εφημέριος του Ναού π. Νικόλαος Ψάλτης.
Όλα τα μέλη της μικρής αυτής ενοριακής κοινότητας ήταν παρόντα και επίσης πολλοί απόδημοι του χωρίου και άλλοι ευλαβείς από τα γειτονικά χωριά.
Μετά το σύντομο ανάγνωσμα της Ακολουθίας του Εσπερινού, ο Αρχιεπίσκοπος απευθυνόμενος στην Εκκλησία είπε:
Ο Ιησούς αποκάλυψε τη δόξα του μπροστά στους μάρτυρες που είχε επιλέξει». Ποιοι είναι όμως αυτοί οι μάρτυρες; Είναι ο Πέτρος, ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος. Οι ίδιοι που θα είναι παρόντες και στον κήπο των ελαιών, όταν λίγες ώρες πριν το Πάθος, σ’ αυτούς τους αποστόλους ο Ιησούς θα πει: «αγρυπνείτε και προσεύχεστε μαζί μου».
Τη στιγμή της Μεταμορφώσεως έμειναν κατάπληκτοι και γεμάτοι χαρά. Όμως όταν άρχισε το Πάθος ήταν κουρασμένοι, φοβισμένοι και κοιμισμένοι. Γι’ αυτό και ο Ιησούς τους παρατηρεί: «ούτε μία ώρα δεν μπορείτε να αγρυπνήστε»! Επί κεφαλής των τριών αυτών μαρτύρων είναι ο Πέτρος που ενώ σήμερα διαπιστώνει στο Θαβώρ πως: «είναι όμορφα να μείνουμε εδώ», αργότερα όταν κατέβει από το βουνό της δόξας και βρεθεί στο Παλάτι του Πιλάτου, στο χώρο της αδυναμίας δεν θα φανεί τόσο δυνατός και θα δηλώσει ενώπιον μας υπηρέτριας πως δεν γνωρίζει το Χριστό.
Ο κάθε μαθητής του Χριστού έχει να αντιμετωπίσει στη ζωή του στιγμές θάρρους και αισιοδοξίας αλλά και στιγμές αδυναμίας
Η πίστη συνοδεύεται από μία περιπέτεια που είναι γεμάτη από απρόοπτα, δοκιμασίες, πειρασμούς, δυσκολίες, αμφιβολίες ίσως και προδοσίες.
Ο Ιησούς δεν μας εγγυάται όσο βρισκόμαστε πάνω στη γη μία ζωή συνεχώς μεταμορφωμένη. Είναι αλήθεια πως κάποιες φορές μας οδηγεί μαζί του ψιλά στο βουνό, για να απολαύσουμε τη θέα του προσώπου Του, τη δόξα Του. Είναι τότε που αισθανόμαστε να φεύγει από πάνω μας το βάρος των αδυναμιών μας και να αισθανόμαστε αληθινά ευτυχείς.
Άλλες φορές όμως μας δείχνει μια σκληρή πραγματικότητα, που συνοδεύεται από την αμφιβολία, τη δοκιμασία, τον πόνο. Είναι τότε που κινδυνεύουμε να παρασυρόμαστε από την απογοήτευση και να αμφισβητήσουμε την αξία της ζωή ακόμα και της ίδιας της πίστης μας.
Είναι τότε που πρέπει να φανούμε δυνατοί, προσεκτικοί, θαρραλέοι. Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι ένας φυγάς ή ένας προδότης. Οφείλει να παραμένει πιστός στον Ιησού τόσο στο λόφο του Θαβώρ, όσο και στο λόφο του Γολγοθά.
Η πίστη μας πρέπει να είναι δυνατή, πειστική και προπάντων συνεπής και να βιώνεται κάθε στιγμή. Η κοινωνία πρέπει να μπορεί να ανακαλύπτει σε όσους πιστεύουν ένα χριστιανισμό ζωντανό και αυθεντικό, μέσα και έξω από το Ναό και όχι τυπικό και επιδερμικό που εκδηλώνεται περιστασιακά και απλώς φαινομενικά.
Το να ζει κανείς ως χριστιανός δεν είναι ένα μόνιμο επάγγελμα. Δεν είναι μια σιγουριά για τη ζωή και την επιτυχία της. Είναι μια εγγύηση για την αιώνια ευτυχία. Πρέπει λοιπόν να δώσουμε στο χριστιανισμό μας μία έκφραση δυναμικότητας και δραστηριότητας. Δεν αρκεί ο περιστασιακός θαυμασμός του Θαβώρ.
Το πρόσωπο του Χριστού που οφείλουμε να θαυμάζουμε και να λατρεύουμε δεν είναι μόνο εκείνο το μεταμορφωμένο στο Θαβώρ αλλά και εκείνο το παραμορφωμένο στο πρόσωπο των φτωχών, των δυστυχισμένων, των εγκαταλειμμένων, των προσφύγων και μεταναστών , των ασθενών και των ξεχασμένων αδελφών μας.
Το πρόσωπο του Ιησού πάνω στη γη μεταμορφώθηκε μόνο λίγες στιγμές, τις περισσότερες όμως στιγμές είναι παραμορφωμένο, ματωμένο, εγκαταλειμμένο. Είναι τότε που χρειάζεται η ζωντανή πίστη μας για να το αναγνωρίσουμε και να καταλάβουμε είναι η αδιαφορία μας, η απιστία μας, η αμαρτία μας που το κατάντησε έτσι.
Το μίσος του ανθρώπου παραμορφώνει ενώ η αγάπη του Θεού μεταμορφώνει.
Εύχομαι ο φετινός πανηγυρισμός να συμβάλει με τον καλύτερο τρόπο στην ανανέωση της πίστης και της αγάπης όλων των μελών της μικρής αυτής ενοριακής κοινότητας μας, αλλά και όλων των αποδήμων και των φιλέορτων που και με τον φετινό πανηγυρισμό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος έχουν την ευκαιρία να ακούσουν το λόγο του Θεού, και αφού τον μελετήσουν μαζί μας να πάρουμε όλοι μαζί την απόφαση να υπακούσομε στη φωνή του Πατέρα, και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να ακούμε τον Υιό Του. όσα ο Υιός μας προστάζει. Αμήν.
