Οικουμενισμός. Πάπας: «Να μην επικεντρώνουμε την προσοχή μας στις αδικίες του παρελθόντος»
«Το να κοιτάμε πίσω είναι χρήσιμο και πολύ απαραίτητο για να καθαρίζουμε τη μνήμη μας, αλλά όταν προσκολλούμαστε στο παρελθόν, εστιάζοντας στις αδικίες και στα γεγονότα που έχουν γίνει και κρίνουμε με παραμέτρους μόνο ανθρώπινες, αυτό μπορεί να μας παραλύσει και να μας αποτρέψει να ζήσουμε το παρόν». Για τον Φραγκίσκο η μνήμη είναι ένα προτέρημα και όχι ένα εμπόδιο για τον οικουμενικό διάλογο.
«Μια αυθεντική συμφιλίωση μεταξύ Χριστιανών μπορεί να πραγματοποιηθεί όταν θα είμαστε ικανοί να μάθουμε οι μεν από τους δε, χωρίς να περιμένουμε πρώτα να μάθουν οι άλλοι από εμάς», λέει ο Πάπας στους εκπροσώπους των Εκκλησιών και των εκκλησιαστικών κοινοτήτων της Ρώμης που συγκεντρώθηκαν στη Βασιλική του San Paolo fuorile Mura για τον Επίσημο Εσπερινό της μεταστροφής του Αγίου Παύλου αποστόλου, στο τέλος της 50ης Εβδομάδας Προσευχής για την Ενότητα των Χριστιανών.
Κατά την ομιλία του ο Επίσκοπος της Ρώμης δήλωσε την ευγνωμοσύνη του για την «ηρωική μαρτυρία» τόσων πολλών αδελφών «που ενωμένοι χτες και σήμερα υπέφεραν στο όνομα του Ιησού», καθώς επίσης και την ικανοποίησή του για το «αξιοσημείωτο ορόσημο» που πραγματοποιήθηκε στο Lund, στη Σουηδία, τον περασμένο Νοέμβριο με την κοινή επέτειο της πέμπτης εκατονταετηρίδας της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης. «Το γεγονός ότι σήμερα καθολικοί και λουθηρανοί μπορούν να θυμούνται μαζί ένα γεγονός που δίχασε τους χριστιανούς και το κάνουν με ελπίδα, δίνοντας έμφαση στον Ιησού και το έργο του για συμφιλίωση, είναι ένα σημαντικό ορόσημο, που επιτεύχθηκε χάρη στο Θεό και στην προσευχή, μέσα από πενήντα χρόνια αμοιβαίας κατανόησης και οικουμενικού διαλόγου», δηλώνει ο Πάπας.
Εστιάζοντας στη συνέχεια, στο θέμα της έμπνευσης του Παύλου για την Εβδομάδα Προσευχής «Η αγάπη του Χριστού μας ωθεί προς τη συμφιλίωση", και αντλώντας έμπνευση από την μεταστροφή του Αποστόλου της Ταρσού, τόνισε ότι: «Η συμφιλίωση προς την οποία ωθούμαστε δεν είναι απλώς δική μας πρωτοβουλία: είναι κυρίως η συμφιλίωση που ο Θεός μας προσφέρει εν Χριστώ. Πριν γίνει προσπάθεια ανθρώπινη των πιστών που επιδιώκουν να υπερβούν τις διαφορές τους, είναι δώρο από το Θεό». Ως αποτέλεσμα αυτού του δώρου, «το πρόσωπο, που έχει λάβει τη συγχώρεση και την αγάπη, καλείται με τη σειρά του να διακηρύξει το Ευαγγέλιο της συμφιλίωσης με λόγια και πράξεις», για να ζήσει και να μαρτυρήσει «μια ύπαρξη συμφιλιωμένη», υπογραμμίζει ο Bergoglio. Αλλά σε αυτή την προοπτική «πώς να διακηρύξουμε αυτό το Ευαγγέλιο της συμφιλίωσης μετά από αιώνες διχασμού;», ρωτά.
Είναι ο Παύλος εκείνος που θα δείξει το δρόμο, δηλώνοντας ότι «η συμφιλίωση εν Χριστώ δεν μπορεί να συμβεί χωρίς θυσία. Ο Ιησούς έδωσε τη ζωή του, πεθαίνοντας για όλους. Ομοίως οι πρεσβευτές της συμφιλίωσης καλούνται, εξ ονόματός του, να δώσουν τη ζωή τους, ώστε να μη ζουν πλέον για τον εαυτό τους, αλλά για εκείνον που πέθανε και αναστήθηκε γι’ αυτούς. Όπως δίδαξε ο Ιησούς, μόνο χάνοντας τη ζωή για την αγάπη του θα την κερδίσουμε πραγματικά». Είναι η επανάσταση που ο Παύλος βίωσε, αλλά και η χριστιανική επανάσταση όλων των εποχών: «Δεν θα ζούμε πια για τον εαυτό μας, για τα συμφέροντά μας και τις απολαβές που είναι εικονικά, αλλά κατ’ εικόνα του Ιησού, για εκείνον και σύμφωνα με εκείνον, με την αγάπη του και στην αγάπη του», παρατηρεί ο Φραγκίσκος.
Ως εκ τούτου, είναι ένας θησαυρός για την Εκκλησία και για κάθε χριστιανική ομολογία, που μεταφράζεται στην πρόσκληση «να μη βασίζεσαι σε προγράμματα, σε υπολογισμούς και σε οφέλη, να μην στηρίζεσαι στις ευκαιρίες και στις στιγμιαίες μόδες, αλλά να αναζητάς το δρόμο ψάχνοντας πάντα για το σταυρό του Κυρίου». «Εκεί βρίσκεται το δικό μας πρόγραμμα της ζωής», δηλώνει ο Πάπας. Είναι μια ώθηση «να βγούμε από κάθε απομόνωση, να ξεπεράσουμε τον πειρασμό της αυτό-αναφοράς, που εμποδίζει να αντιληφθούμε αυτό για το οποίο το Άγιο Πνεύμα εργάζεται εκτός του δικού μας χώρου».
Μόνο «όταν θα ξέρουμε να αναγνωρίζουμε τα χαρίσματα οι μεν των δε και θα είμαστε ικανοί, με ταπεινότητα και υπακοή, να μάθουμε οι μεν από τους δε, χωρίς να περιμένουμε να μάθουν πρώτα οι άλλοι από εμάς» θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί μια αυθεντική συμφιλίωση μεταξύ των χριστιανών, προειδοποιεί ο Πάπας Bergoglio. «Αν βιώσουμε αυτό το θάνατο του εαυτού μας για τον Ιησού, ο παλιός τρόπος ζωής θα γίνει παρελθόν και, όπως συνέβη στον Άγιο Παύλο, θα εισέλθουμε σε μια νέα μορφή ύπαρξης και κοινωνίας».
Είναι ανάγκη λοιπόν να αφήσουμε πίσω μας το παρελθόν και να ακολουθήσουμε τον Χριστό στο σήμερα για να βιώσουμε μια νέα ζωή. «Ας Του επιτρέψουμε να κάνει όλα τα πράγματα νέα για να μας οδηγήσει σε ένα καινούργιο μέλλον, ανοιχτό στην ελπίδα που δεν απογοητεύει, ένα μέλλον στο οποίο οι διαχωρισμοί θα μπορούν να ξεπεραστούν και οι πιστοί, ανανεωμένοι στην αγάπη, θα είναι πλήρως και εμφανώς ενωμένοι», αυτή είναι η προτροπή του Πάπα.
Είθε, μεταξύ των ψαλμών της αγγλικανικής χορωδίας του Wstminster Abbey και των υμνωδών της Cappella Pontificia Sistina, να κάνεις δικά σου τα λόγια του Ιησού πριν το Πάθος: «Για να γίνουν όλοι ένα». «Ποτέ να μη κουραζόμαστε να ζητάμε από το Θεό αυτό το δώρο», ενθαρρύνει ο Ποντίφικας. «Με την υπομονετική και σίγουρη προσδοκία ότι ο Πατέρας θα χορηγήσει σε όλους τους πιστούς το καλό της πλήρους και ορατής κοινωνίας, ας προχωρήσουμε την πορεία μας αυτή, της συμφιλίωσης και του διαλόγου», ενθαρρυμένοι από «την ηρωική μαρτυρία» των μαρτύρων. «Ας εκμεταλλευτούμε κάθε ευκαιρία – παρακαλεί ο Πάπας – ώστε η Θεία Πρόνοια να μας χορηγηθεί για να προσευχηθούμε όλοι μαζί, για να αναγγείλουμε όλοι μαζί, για να αγαπάμε και να υπηρετούμε μαζί, κυρίως εκείνους που είναι φτωχότεροι και πιο παραμελημένοι από όλους».
Μετάφραση ρφ
