Οι χριστιανοί είναι: το προζύμι της αγάπης, της αδελφοσύνης, της ελπίδας με καθημερινά μικρά έργα.
Στην πλατεία του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό (21 Απριλίου 2018) ο Άγιος Πατέρας Φραγκίσκος συνάντησε τους συμμετέχοντες στο Προσκύνημα των Επισκοπών της Bologna και της Cesena-Sarsina, συνοδευόμενους από τους Επισκόπους τους.
Στην ομιλία του ο Πάπας, απευθυνόμενος προς τους προσκυνητές και τους πιστούς, τους είπε:
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,
Σας καλωσορίζω όλους με στοργή. Σας ευχαριστώ για την εορταστική σας παρουσία! Με αυτή την επίσκεψη στον τάφο του Αποστόλου Πέτρου επιστρέφετε αυτή που εγώ έκανα στις δικές σας επισκοπικές Κοινότητες την 1η Οκτωβρίου πέρυσι. Είμαι πολύ ευγνώμων προς εσάς.
Ήταν ένα δώρο της Θείας Πρόνοιας για να επιβεβαιωθεί και να ενισχυθεί η αίσθηση της πίστης και του να ανήκουμε στην Εκκλησία, και όλα αυτά απαραιτήτως ζητάνε να μεταφραστούν σε στάσεις και χειρονομίες φιλανθρωπίας, ειδικά προς τους πιο ευάλωτους ανθρώπους. Οι επίσκοποί σας υπογράμμισαν πως η ποιμαντική μου επίσκεψη ήταν κίνητρο για μια ανανεωμένη δέσμευση εκ μέρους όλων των μελών των Κοινοτήτων σας. Ευχαριστώ τον Θεό γι' αυτό και σας παροτρύνω να συνεχίσετε θαρραλέα το μονοπάτι που έχετε πάρει.
Οι χριστιανοί είναι το προζύμι αγάπης, αδελφοσύνης, ελπίδας με τόσες μικρές καθημερινές χειρονομίες. Την ευκαιρία της επίσκεψης στην Μπολόνια προσφέρθηκε, όπως καλά το ξέρετε, από την ολοκλήρωση του Επισκοπικού Ευχαριστιακού Συνεδρίου. Ο ζήλος που προκάλεσε η εκκλησιαστική εκδήλωση, η οποία συγκέντρωσε πολλούς ανθρώπους γύρο στον Ιησού στην Θεία Ευχαριστία, ας μπορέσει να παρατείνει κατά το χρόνο, χωρίς να ξεθωριάζει, αλλά να μεγαλώνει και να φέρει καρπούς, αφήνοντας ένα ανεξίτηλο σημάδι στη πορεία πίστης της χριστιανικής κοινότητας σας.
Όπως το ανέφερα στην πρόσφατη Αποστολική Παραίνεση «Να χαίρεστε και να αγάλλεστε» μου: «Μοιράζοντας το Λόγο και τελώντας μαζί την Ευχαριστία μας γινόμαστε πιο έντονα αδελφοί και σταδιακά μετατρεπόμαστε σε ιερά και ιεραποστολική κοινότητα» (αριθ. 142). Στην πραγματικότητα, η Ευχαριστία δημιουργεί την Εκκλησία, την συγκεντρώνει και την ενώνει στον δεσμό της αγάπης και της ελπίδας. Ο Κύριος Ιησούς την καθιέρωσε για να μπορέσουμε να παραμείνουμε σε Αυτόν και να σχηματίσουμε ένα σώμα, από το να είμαστε ξένοι και αδιάφοροι ο ένας στον άλλο να γίνουμε ενωμένοι και αδελφοί. Η Ευχαριστία μας συμφιλιώνει και μας ενώνει, διότι τροφοδοτεί τις κοινοτικές σχέσεις και ενθαρρύνει στάσεις γενναιοδωρίας, συγχώρεσης, εμπιστοσύνης προς τον πλησίον μας και ευγνωμοσύνης.
Η Θεία Ευχαριστία, όπως και το όνομά της το υποδείχνει, μας βοηθά να αντιλαμβανόμαστε την αξίωση για την ευγνωμοσύνη: μας κάνει να καταλάβουμε ότι «είμαστε πιο μακάριοι δίνοντας παρά λαβαίνοντας» (Πράξεις 20,35), μας διδάσκει να δώσουμε τη προτεραιότητα στην αγάπη και να ασκήσουμε τη δικαιοσύνη στην πλήρη της μορφή, η οποία είναι το έλεος, να είμαστε πάντα σε θέση να ευχαριστήσουμε, ακόμα και όταν λαμβάνουμε αυτό που μας οφείλεται. Η ευχαριστιακή λατρεία μας διδάσκει επίσης τη σωστή κλίμακα αξιών: να μην θέτουμε πρώτα την γήινη πραγματικότητα, αλλά τα ουράνια αγαθά, να πεινάμε όχι μόνο την υλική τροφή, αλλά και εκείνη που "διαρκεί για την αιώνια ζωή" (Ιω. 6,27).
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, οι άνδρες και οι γυναίκες της εποχής μας έχουν ανάγκη να συναντήσουν τον Ιησού Χριστό: Αυτός είναι ο δρόμος που οδηγεί στον Πατέρα, Αυτός είναι το Ευαγγέλιο της ελπίδας και της αγάπης που μας δίνει τη δυνατότητα να κινηθούμε μέχρι τη δωρεά του εαυτού μας. Αυτή είναι η αποστολή μας, η οποία είναι ταυτόχρονα ευθύνη και χαρά, κληρονομιά σωτηρίας και δώρο που πρέπει να μοιραστούμε. Αυτή απαιτεί γενναιόδωρη διαθεσιμότητα, αυταπάρνηση και εμπιστευτική εγκατάλειψη στο Θείο θέλημα. Πρόκειται για την εκπλήρωση μιας διαδρομής αγιότητας για να ανταποκριθούμε θαρραλέα στο κλήση του Ιησού, ο καθένας σύμφωνα με το δικό του ιδιαίτερο χάρισμα. "Για έναν Χριστιανό δεν είναι δυνατόν να σκεφτεί την δική του αποστολή στη γη χωρίς να την θεωρεί ως μια πορεία αγιότητας, γιατί «αυτό είναι πραγματικά το θέλημα του Θεού, ο αγιοποίηση σας» (1 Θεσ. 4,3). Κάθε άγιος είναι μια αποστολή, είναι ένα σχέδιο του Πατέρα να απεικονίζει και να ενσαρκώσει, σε μια δεδομένη στιγμή της ιστορίας, μια όψη του Ευαγγελίου "(«Να χαίρεστε και να αγάλλεστε», 19). Σας ενθαρρύνω να κάνετε να αντηχεί στις κοινότητές σας την κλήση στην αγιότητα που αφορά κάθε βαπτισμένο άτομο και κάθε κατάσταση ζωής. Στην αγιότητα συνίσταται η πλήρης πραγματοποίηση κάθε επιδίωξη της ανθρώπινης καρδιάς. Πρόκειται για μια πορεία που ξεκινά από τη βαπτιστική πηγή και οδηγεί μέχρι στον ουρανό και ασκείται καθημερινά στη αποδοχή του Ευαγγελίου στην συγκεκριμένη ζωή.
Με τη δέσμευση αυτή και με αυτή την ιεραποστολική ώθηση, σκοπούμενη να δώσει νέα ώθηση στον ευαγγελισμό των Επισκοπών σας, θα δώσετε μια συγκεκριμένη συνέχεια στις παραινέσεις που σας απηύθυνα κατά την επίσκεψή μου. Μην κουραστείτε να αναζητάτε το Θεό και τη Βασιλεία Του πάνω από όλα τα πράγματα και να δεσμευθείτε για την εξυπηρέτηση των αδελφών σας, πάντα με τρόπο απλότητας και αδελφοσύνης. Η Παναγία, «η υπεραγία από τους αγίους, η πιο ευλογημένη, εκείνη που μας δείχνει το δρόμο της αγιότητας και μας συνοδεύει» (176), ας είναι το ασφαλές σημείο αναφοράς στην ποιμαντικό και ιεραποστολική διαδρομή σας. Σας ευχαριστώ και πάλι για αυτή τη συνάντηση. Σας παρακαλώ να συνεχίσετε να προσεύχεστε για μένα και σας δίνω εγκάρδια την Αποστολική ευλογία, την οποία επεκτείνω σε όλους εκείνους που συνθέτουν τις επισκοπικές σας Κοινότητες.
