Οι γυναικείες φυλακές της Giudecca
Η μαρτυρία της μοναχής Franca Busnelli, εθελόντριας στις φυλακές της Βενετίας.
Οι γυναίκες στη φυλακή βιώνουν συχνά ένα διπλό δράμα: εκείνο της κράτησης και εκείνο της μητέρας που δεν μπορεί να εκπληρώσει το ρόλο της. Επιπλέον, από τη φύση τους, έχουν ένα διαφορετικό τρόπο να βιώνουν τη φυλάκιση. Αρκεί να επισκεφτεί κανείς μία φυλακή ανδρών και μία γυναικών για να καταλάβει τις διαφορές. Σε μία δραματική στιγμή όπως αυτή που ζεί η σήμερα η κοινωνία, ο πόνος γι αυτές είναι εντονότερος. Αλλά υπάρχει διαφορά από φυλακή σε φυλακή. Στην Giudecca για παράδειγμα, η αντίδραση σε όσα συμβαίνουν στο λεγόμενο “ελεύθερο κόσμο” είναι διαφορετική. Εκπλήσσει, για κάποιους λόγους.
Το άκουσμα, πριν απ’ όλα
“Ο ιός εξέπληξε όλους και οι φυλακισμένες ανησύχησαν αμέσως για τα παιδιά τους και τις οικογένειές τους. Κατανοήσαμε άμεσα την ανάγκη τους να επικοινωνήσουν και επομένως, χάρη στον Διευθυντή των φυλακών, οργανώσαμε διάφορες συναντήσεις” εξηγεί η μοναχή Franca Busnelli, μοναχή των Αδελφών της Αγάπης, η οποία εδώ και έξι χρόνια προσφέρει τις υπηρεσίες της στις γυναικείες φυλακές της Βενετίας-Giudecca. Τις ημέρες αυτές προσφέρει την πολύτιμη υπηρεσία της, μαζί με μία άλλη μοναχή-νοσηλεύτρια, που αποτελεί ένα σπάνιο σημείο αναφοράς στο εσωτερικό της φυλακής, από τη στιγμή που ο ιερέας είναι σε καραντίνα.
Συγκέντρωση χρημάτων για το νοσοκομείο
“Αυτό ήταν από τα πρώτα ιδρύματα που ξεχώρισε για πολύ σημαντικές χειρονομίες αλληλεγγύης. Μεταξύ άλλων, η συγκέντρωση χρημάτων (110 Ευρώ) που δωρήθηκαν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο Νοσοκομείο του Αγγέλου στην πόλη Mestre. Οι κοπέλες θέλησαν με τον τρόπο αυτό να μαρτυρήσουν την εγγύτητά τους στους ασθενείς, στους συγγενείς τους, στους γιατρούς και στο νοσηλευτικό προσωπικό. Παράλληλα έστειλαν μια επιστολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην οποία ο ίδιος ο Πρόεδρος απάντησε, εγκωμιάζοντας αυτή την πρωτοβουλία των γυναικών” μας διηγείται η μοναχή.
Η Επανεκκίνηση
Στο να επενδύσει κανείς στην προσωπική και επαγγελματική κατάρτιση αποτελεί ένα θεμελιώδες και αδιαμφισβήτητο συστατικό της θεραπευτικής αγωγής για της έγκλειστες γυναίκες. Και ιδιαίτερα, ακόμη περισσότερο την περίοδο αυτή που οι αλυσίδες παραγωγής είναι κλειστές. “Η εργασία σταμάτησε για δύο εβδομάδες” μας αποκαλύπτει η μοναχή. “Κλειστή η ραπτική, όπως και τα πλυντήρια ρούχων, ο χώρος των καλλυντικών μέχρι και ο κήπος των λαχανικών. Εδώ και μερικές μέρες οι δραστηριότητες ξεκίνησαν πάλι και οι κοπέλες παράγουν μάσκες είτε για το εσωτερικό είτε για το εξωτερικό. Πολλές δραστηριότητες διακόπηκαν εξαιτίας της έλλειψης εθελοντών που, σε αυτή τη φυλακή, κάνουν την διαφορά. Κυρίως οι πιο νέες. Σε αυτές είναι που ζήτησα να μην σταματήσουν τις δραστηριότητές τους, υποστήριξης και βοήθειας, γράφοντας επιστολές και ηχογραφώντας βιντεομηνύματα που κατάφερα να τους υποδείξω” πρόσθεσε.
Αλληλεγγύη για ένα μέλλον καλύτερο
Αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, έχουμε την ακριβή υποχρέωση να βοηθήσουμε όσους αγωνίζονται για να ανακουφίσουν τις ανάγκες του πλησίον. Αυτό θα σκέφτηκαν οι έγκλειστες κοπέλες για να δώσουν την μαρτυρία ότι στην φυλακή δεν είναι όλα αρνητικά και να αποδείξουν ότι η πορεία της μετάνοιας είναι πιο εμφανής όταν τα εξωτερικά γεγονότα είναι τόσο εξαιρετικά, όσο και επιβλαβή. Για τη μοναχή Franca “να είσαι αλληλέγγυος σε μία πολύ δύσκολη στιγμή, βοηθάει τις έγκλειστες κοπέλες να αισθανθούν ενεργά μέλη μιας κοινότητας, με την ελπίδα όταν φθάσει η στιγμή να επιστρέψουν στο σπίτι, θα αντικρίσουν μία κοινωνία πρόθυμη να τις υποδεχτεί και να τις κάνει να αισθανθούν γυναίκες και πολίτες χρήσιμες στην κοινωνία όπως όλοι οι άλλοι”.
Μετάφραση: π.Φ.Β
