Ας ξαναχτίσουμε τον κόσμο χωρίς ν’ αφήσουμε κανέναν πίσω
Την Β’ Κυριακή του Πάσχα, ο Πάπας τέλεσε την Θεία Ευχαριστία στον Ιερό Ναό του Αγίου Πνεύματος στη Σάσια, τον οποίο ο Πάπας Ιωάννης-Παύλος Β’ αφιέρωσε στη Θεία Ευσπλαχνία. Καθώς εξερχόμαστε αργά και κοπιαστικά από την πανδημία, είπε ο Φραγκίσκος, ο κίνδυνος είναι να χτυπηθούμε από έναν ακόμη χειρότερο ιό: “τον ιό του εγωισμού και της αδιαφορίας”. Αυτή η δοκιμασία είναι “μια ευκαιρία να προετοιμάσουμε το αύριο για όλους”. Κατά την προσευχή Regina Caeli, ο Πάπας εξέφρασε την ευχή του “να αντιμετωπιστεί με αλληλέγγυο τρόπο η τρέχουσα κρίση”.
Έχει περάσει μια εβδομάδα από το Πάσχα. Ο Ιησούς, υπενθυμίζει ο Πάπας Φραγκίσκος, είναι εν μέσω των μαθητών και περιμένει τον Θωμά, τον μοναδικό απόντα μαθητή, με “πιστή και υπομονετική ευσπλαχνία”. Και περιμένει και εμάς. “Ο Κύριος περιμένει να του φέρουμε τις δυστυχίες μας, για να μας κάνει να ανακαλύψουμε το έλεός του”. Τα λόγια του Πάπα αντηχούν στον άδειο ναό του Αγίου Πνεύματος στη Σάσια, λίγα μέτρα από την κιονοστοιχία του Αγίου Πέτρου, τον οποίο ο Άγιος Ιωάννης-Παύλος Β΄ πριν από είκοσι χρόνια αφιέρωσε στην ευλάβεια που είχε διαδώσει η Αγία Φαουστίνα Kowalska.
Είμαστε όλοι ευάλωτοι και πολύτιμοι
Το έλεος του Θεού, προσθέτει ο Ποντίφικας, είναι “το χέρι που μας σηκώνει συνεχώς”: Ο Θεός δεν κουράζεται ποτέ “να τείνει το χέρι του για να μας σηκώσει από τις πτώσεις μας”. “Δεν θέλει να σκεφτόμαστε συνεχώς τις πτώσεις μας, αλλά να κοιτάζουμε Αυτόν, ο οποίος στις πτώσεις μας βλέπει τα παιδιά που θέλει να σηκώσει, στις δυστυχίες βλέπει τα παιδιά που αγαπά με ευσπλαχνία”. “Στη δοκιμασία που περνάμε, εμείς, όπως και ο Θωμάς, με τους φόβους και τις αμφιβολίες μας, βρεθήκαμε εύθραυστοι”. “Έχουμε ανάγκη από τον Κύριο» και μαζί Του “ανακαλύπτουμε πως Του είμαστε πολύτιμοι εν μέσω των αδυναμιών μας”. Ο Κύριος, εξηγεί ο Πάπας, θέλει να τον δούμε “όχι ως αφεντικό με τον οποίο πρέπει να διευθετήσουμε λογαριασμούς, αλλά ως τον Μπαμπά μας που μας ανασηκώνει πάντοτε”. Ένας φιλεύσπλαχνος Μπαμπάς που “δεν εγκαταλείπει όποιον μένει πίσω”.
«Τώρα, καθώς εξερχόμαστε αργά και κοπιαστικά από την πανδημία, ελλοχεύει ο εξής κίνδυνος: να ξεχάσουμε όποιον έχει μείνει πίσω. Ο κίνδυνος είναι να χτυπηθούμε από έναν ακόμη χειρότερο ιό: τον ιό του εγωισμού και της αδιαφορίας. Μεταδίδεται ξεκινώντας από την ιδέα ότι η ζωή καλυτερεύει, αν καλυτερεύει μόνο για μένα, ότι όλα θα πάνε καλά, αν πάνε καλά μόνο για μένα. Ξεκινάμε από εδώ και φθάνουμε να επιλέγουμε ανθρώπους, απορρίπτουμε τους φτωχούς, θυσιάζουμε στον βωμό της προόδου όποιον έχει μείνει πίσω . Ωστόσο, αυτή η πανδημία μας υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχουν διαφορές και σύνορα μεταξύ εκείνων που υποφέρουν. Είμαστε όλοι ευάλωτοι, όλοι ίδιοι, όλοι πολύτιμοι. Αυτό που συμβαίνει μας συγκλονίζει: είναι καιρός να εξαλείψουμε τις ανισότητες, να θεραπεύσουμε την αδικία που υπονομεύει την υγεία όλης της ανθρωπότητας!».
Η πλειονότητα έμεινε πίσω
Στην ομιλία του ο Φραγκίσκος εναλλάσσει τις σκέψεις του με τα γραπτά και τα λόγια της Αγίας Φαουστίνα Kowalska, η οποία διέδωσε την ευλάβεια της Θείας Ευσπλαχνίας. Και υπογραμμίζει ότι, μετά την ανάσταση του Ιησού, “ένας μόνο είχε παραμείνει πίσω και οι άλλοι τον ανέμεναν”.
«Σήμερα φαίνεται το αντίθετο: ένα μικρό μέρος της ανθρωπότητας έχει προχωρήσει, ενώ η πλειονότητα παρέμεινε πίσω. Και καθένας θα μπορούσε να πει: “Είναι περίπλοκα προβλήματα, δεν είναι για μένα να φροντίζω τους άπορους, άλλοι πρέπει να το σκεφτούν!”. Η Αγία Φαυστίνα, αφού συνάντησε τον Ιησού, έγραψε: “Σε μια ψυχή που υποφέρει πρέπει να δούμε τον Εσταυρωμένο Ιησού, και όχι ένα παράσιτο ή ένα βάρος […] Κύριε, μας δίνεις την ευκαιρία να εξασκηθούμε σε έργα ελέους και εμείς εξασκούμαστε σε καταδικαστικές κρίσεις” (Ημερολόγιο, 6 Σεπτεμβρίου 1937)».
Παίρνουμε αυτή τη δοκιμασία ως μια ευκαιρία
Μια μέρα, ωστόσο, υπενθυμίζει ο Πάπας Φραγκίσκος, η Αγία Φαυστίνα “παραπονέθηκε στον Ιησού ότι όταν είναι κανείς ελεήμων, οι άλλοι τον περνούν για αφελή.
«Είπε: “Κύριε, συχνά καταχρώνται της καλοσύνης μου”. Και ο Ιησούς της απάντησε: "Δεν έχει σημασία, κόρη μου, μην το σκάφτεσαι αυτό, εσύ να είσαι πάντα ευσπλαχνική με όλους” (24 Δεκεμβρίου 1937). Με όλους: να μην σκεφτόμαστε μόνο τα συμφέροντά μας, τα επιμέρους συμφέροντα. Ας πάρουμε αυτή τη δοκιμασία ως ευκαιρία για να προετοιμάσουμε το αύριο όλων, χωρίς να απορρίψουμε κανέναν. Διότι χωρίς μια συνολική ματιά, δεν θα υπάρχει μέλλον για κανέναν. Σήμερα η αφοπλιστική αγάπη του Ιησού ανασταίνει την καρδιά του μαθητή. Και εμείς, όπως και ο απόστολος Θωμάς, αποδεχόμαστε την ευσπλαχνία, τη σωτηρία του κόσμου. Και ας χρησιμοποιήσουμε προς εκείνους που είναι πιο αδύναμοι: μόνο με αυτόν τον τρόπο θα ξαναχτίσουμε έναν νέο κόσμο».
Μια κρίση που πρέπει να αντιμετωπιστεί με αλληλέγγυο τρόπο
Στην προσευχή Regina Caeli, ο Πάπας τόνισε ότι «η απάντηση των χριστιανών στις καταιγίδες της ζωής και της ιστορίας μπορεί να είναι μόνο η ευσπλαχνία». «Όχι ευσεβισμός, όχι παρεμβατισμός, αλλά συμπόνια, που πηγάζει από την καρδιά. Και η θεία ευσπλαχνία πηγάζει από την Καρδιά του Χριστού, του Αναστημένου Χριστού». «Η χριστιανική ευσπλαχνία ας εμπνέει επίσης τη σωστή κατανομή μεταξύ των εθνών και των θεσμών τους, για να αντιμετωπίσουν με αλληλέγγυο τρόπο την τρέχουσα κρίση». Τέλος, ο Πάπας χαιρετίζει «τους αδελφούς και τις αδελφές των Εκκλησιών της Ανατολής που εορτάζουν το Πάσχα σήμερα. Μαζί αναγγέλλουμε: Αληθώς ανέστη ο Κύριος!».
Πηγή: Vatican News
Μετάφραση: π.Λ
