Οι Ευλογίες στη Λειτουργική Ζωή

Οι ευλογίες είναι τακτοποιημένες ανάλογα με τη λειτουργική ζωή και τις ανθρώπινες ανάγκες των πιστών.
Αντίθετα από ότι νομίζουν μερικοί, δεν είναι μία θρησκευτική απάντηση για τις δυσκολίες της ζωής, ούτε μία συγκέντρωση της χάρης του Θεού.
Κάθε ευλογία είναι μία πρωτοβουλία του Θεού, για να μας πει, ότι είναι παρών σε κάθε ανάγκη.
Οι ευλογίες που εντάσσονται στις Λειτουργικές Τελετές, δεν έχουν νόημα, παρά μόνο όταν τελούνται την ημέρα και την ώρα για την οποία καθορίστηκαν, είναι σαν το φάρμακο με ημερομηνία λήξεως, δεν το παίρνουμε όταν θέλουμε, αλλά μόνο για τον σκοπό που μας δόθηκε από τον γιατρό! Με την έννοια αυτή (τα κλαδιά της ελιάς, τα βάια, τα κεριά του Αγίου Βλασίου και της Υπαπαντής και η στάχτη την Τετάρτη των Τεφρών), εκτός του περιβάλλοντός τους, δεν έχουν καμία έννοια. Οι ευλογίες που προβλέπονται στα «ευχολόγια», που αναφέρονται σε πρόσωπα ή σε αντικείμενα, είναι δεμένες με μία καθορισμένη ώρα και με μία ανθρώπινη κατάσταση, με σκοπό, πάντα να τελούνται με τη σκέψη ότι δίπλα μας είναι ο Χριστός και είναι δεμένες με τη χάρη του Μυστηρίου και ενεργούν σαν απόηχος, δυναμώνουν την Πίστη και ριζώνουν την Ευαγγελική μας ζωή, έχοντας ως σκοπό την αγιοσύνη των ανθρώπων και τη δόξα του Θεού.
Οι ευλογίες είναι μία συνεχής παρουσία του Χριστού, στη ζωή της Εκκλησίας και μέσω αυτών παραχωρεί – ο Χριστός – τη χάρη των όσων τη ζητούν.
Οι ευλογίες δεν είναι «ψάξιμο του χαμένου χρόνου», αλλά είναι προοίμιο της αφίξεως του Θεού, με την αγιάζουσα χάρη του.

π. Μάρκος Βιδάλης