ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΙΟΥ: ΒΗΘΛΕΕΜ – ΕΝΑΣ ΧΩΡΟΣ ΠΑΝΤΑ ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ ΑΝΑΓΚΗ

Μια ιστορία που κατέγραψε, πριν λίγες μέρες, ο ραδιοφωνικός σταθμός του Βατικανού, συζητώντας με την αδ. Μαρία Mastinu.
H Βηθλεέμ είναι πόλη που ζει από τον θρησκευτικό τουρισμό. Εδώ και τρεις μήνες τουρίστες δεν έρχονται, τα εστιατόρια, τα μαγαζιά και οι δημόσιες υπηρεσίες είναι κλειστά και ο κίνδυνος από την ανεργία και την οικονομική καταστροφή είναι μεγαλύτερος από την πανδημία, που έχει ως τώρα 5 θύματα και λίγες εκατοντάδες κρούσματα στην περιοχή. Όμως η απουσία οργανωμένων μονάδων υγείας έχει φοβίσει τις Αρχές, που προτιμούν να κρατούν τον κόσμο τα σπίτια του. 
Το μόνο μέρος που είναι 24 ώρες ανοιχτό και πρόθυμο να αγκαλιάσει παιδιά … που δε θέλει κανείς είναι η δομή “La Creche” των Αδελφών της Αγάπης του Αγίου Βικεντίου του Παύλου. Η Ηγουμένη αδ. Μαρία, είναι από τη Σαρδηνία και βρίσκεται στην πόλη 18 χρόνια Προηγουμένως ήταν, για 30 χρόνια, σε αποστολή σε μια δασώδη περιοχή ενός κράτους που τότε ονομαζόταν Ζαϊρ. Μαζί με 2 Αδελφές από το Λίβανο και μια απ΄τη Τσεχία έχουν την ευθύνη 48 παιδιών, ως 5 ετών, που είτε εγκαταλείφθηκαν στην πόρτα τους είτε τους ζητήθηκε να τα φροντίζουν η Αστυνομία ή άλλες Αρχές. Τα παιδιά αυτά, υπό κανονικές συνθήκες, θα παρακολουθούσαν δραστηριότητες στον παιδικό σταθμό / νηπιαγωγείο που επίσης διαχειρίζονται οι Αδελφές και στο οποίον είναι γραμμένα άλλα 65 παιδιά, που παραμένουν σπίτι τους. όσο έχουν ανασταλεί οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες. 
Η Αδ. Μαρία εξήγησε ότι οι γυναίκες που μένουν έγκυες, πριν το γάμο, κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους… Απευθύνονται σε δομές της Εκκλησίας, που μπορούν να βρουν ανώνυμα, βοήθεια, από ψυχολόγο και γυναίκα γυναικολόγο. Υπάρχει στη Βηθλεέμ το νοσοκομείο της “ Αγίας Οικογένειας ”, που διαχειρίζονται οι “ Ιππότες της Μάλτας ”. Πολλά βρέφη εγκαταλείπονται μετά τη γέννησή τους. Είναι παιδιά που ούτε αγαπήθηκαν ούτε τα ήθελαν οι γονείς τους και οι μόνες αγκαλιές στις οποίες θα βρουν ζεστασιά και τρυφερότητα είναι των 4 Αδελφών…
Η Αδ. Μαρία περίγραψε μια πόλη χωρίς τουρισμό που εκπέμπει “φτώχεια σε βαθμό λύπησης”. Οι κάτοικοι έχουν συνηθίσει σε αποκλεισμούς και πολέμους, όμως ο φόβος του αγνώστου ιού και η μη δυνατότητα πρόβλεψης πότε θα επιστρέψουν οι προσκυνητές στην περιοχή τους αγχώνει. Γι αυτό ελπίζει να ομαλοποιηθεί η κατάσταση το συντομότερο. 

Πληροφορίες και φωτογραφία από VaticanNews

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
Μέλος Συνοδικής Επιτροπής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ