Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Ο Χριστός γενόμενος άνθρωπος, υπακούοντας στον Πατέρα, αναλαμβάνει ό,τι μας αφορά που δε μπορούμε, εμείς να κάνουμε. Έτσι μας προτρέπει να γνωρίσουμε τις ανθρώπινες αδυναμίες και τα περιθώρια της φύσης μας. Μ’ αυτό τον τρόπο ο Χριστός, μας δείχνει ότι και εκείνος όπως κάθε άνθρωπος, διψά, κουράζεται, κοιμάται, τρώει, προσεύχεται.
Επιπλέον, ομολογεί ότι δε γνωρίζει ούτε την ώρα, ούτε τη μέρα, του τέλους του κόσμου (Μτθ. 24,36) προσκαλείται σε κοινωνικές εκδηλώσεις (Ιωαν 2,2) λυπάται για τη σκληροκαρδία μας (Μκ. 3,5) θλίβεται μέχρι θανάτου (Μτθ. 26,38) παρακαλεί, αν είναι δυνατόν, να παρέλθει το ποτήριο του θανάτου (Μτθ. 26,39) κλαίει για ένα νεκρό (Ιωαν. 11,35) θυμίζει στους ψαράδες να μην ξεχάσουν τα τρόφιμα (Ιωαν. 4,8).
Με μια φράση ό,τι συμβαίνει στον άνθρωπο, το παίρνει πάνω Του και μας δίνει το παράδειγμα εκτός της αμαρτίας (Εβρ. 4,15). Πήρε πάνω Του, όχι μόνο τη σάρκα μας, αλλά και τα επακόλουθά της, με σκοπό να μας δείξει, ότι τίποτε δε μας αναγκάζει ν’ αμαρτήσουμε.
Λοιπόν αν ψάχνεις να βρεις κάτι το επιλήψιμο στο Χριστό, στα λόγια ή στις πράξεις, μη νομίζεις ότι ήταν από αδυναμία ή ανικανότητα, αλλά αντίθετα να θαυμάσεις την αγάπη του, για τον άνθρωπο, δηλαδή για σένα!
(Ένας Μοναχός του 4ου αιώνα)
π. Μάρκος