Οδηγίες για την πτήση
Μπαίνοντας στο αεροπλάνο, ανταλλάσσω μερικά αστεία με την αεροσυνοδό για κάποιες διευκρινίσεις σχετικά με τις οδηγίες για την πτήση, και εκείνη αμέσως μου έδωσε.
Πρώτος κανόνας για όποιον επιθυμεί να πετάξει είναι να δέσει τη ζώνη.
Το βρίσκω λογικό, αλλά εξίσου παράλογο να μαθαίνουμε πώς να εγκαταλείψουμε το αεροπλάνο στο οποίο, δεμένοι με τη ζώνη, έχουμε εναποθέσει τον εαυτό μας και με το οποίο είμαστε ένα και το αυτό.
Ένα με τους γονείς είναι επίσης και το μικρό παιδί λίγων χρόνων, προσπαθώ να σκεφθώ την ακόμη πιο τραγική και παράλογη κατάσταση να πρέπει να εγκαταλείψει τη μαμά και τον μπαμπά.
Προσπαθώ να σκεφτώ αυτό που συνέβη στον Ιησού: «Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα»… Κανείς δε θα μας χωρίσει. Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού;
Είναι αδιανόητα τα βασανιστήρια, η εγκατάλειψη, η κόλαση, το παράλογο που ο Ιησούς δοκίμασε όταν φώναξε: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;» αυτός ο ατελείωτος πόνος του είναι η ανώτερη κλίμακα της αγάπης του για εμάς.
Αν είναι δυνατόν το αεροπλάνο να σε προδώσει, αν είναι τραγικό η μαμά να εγκαταλείψει και να προδώσει το μωρό της, δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ δυνατόν ο Θεός να σε εγκαταλείψει: είμαστε ένα.
Ο Ιησούς αισθανόμενος εγκαταλελειμμένος από τον Πατέρα, εναπόθεσε τον εαυτό του στα χέρια Του, κάνοντας τη μεγαλύτερη πράξη εμπιστοσύνης που έχει ποτέ καταγραφεί στην ιστορία του ουρανού και της γης, στην ιστορία της ανθρωπότητας: «Πατέρα, στα χέρα σου εναποθέτω το πνεύμα μου».
Αυτή είναι η άπειρη εμπιστοσύνη που μας τράβηξε από την κόλαση και μας έθεσε στα δεξιά του Πατρός.