«Ο Θεός δεν κατοικεί πια εδώ»;
OΚαρδινάλιος Ravasi διάβασε το Μήνυμα του Πάπα Φραγκίσκου στη διάσκεψη για τη διάθεση των χώρων λατρείας: «Η κοινή λογική των πιστών – είπε ο Πάπας – αντιλαμβάνεται για τα περιβάλλοντα και τα αντικείμενα που χρησιμοποιούνται στη λατρεία που απομένουν ως ένα είδος δακτυλικού αποτυπώματος που δεν τελειώνει ακόμα και μετά που έχασαν αυτόν τον προορισμό "
Είναι στην αίσθηση της κοινότητας ότι ο Πάπας Φραγκίσκος επιμένει στο μήνυμα που στέλνει στους συμμετέχοντες στη Συνέλευση: «Δεν ζει πλέον ο Θεός εδώ; Απόλυση θέσεων λατρείας και ολοκληρωμένης διαχείρισης της εκκλησιαστικής πολιτιστικής κληρονομιάς ", που οργανώθηκε από το Ποντιφικό Συμβούλιο Πολιτισμού σε συνεργασία με το Πανεπιστημιακό Γρηγοριανό Πανεπιστήμιο και τη Σύνοδο της Ιταλικής Ιεραρχίας:
Η εκκλησιαστική πολιτιστική κληρονομιά – γράφει ο Πάπας – είναι μάρτυρας της πίστης της κοινότητας που την δημιούργησε στο πέρασμα των αιώνων και αυτός είναι ο τρόπος που γίνονται εργαλεία ευαγγελισμού που πλαισιώνουν τους συνήθεις τρόπους του κηρύγματος και της κατήχησης. Αλλά η αρχική τους ευγλωττία μπορεί να διατηρηθεί ακόμα και όταν δεν χρησιμοποιούνται πλέον στη συνηθισμένη ζωή του λαού του Θεού, ειδικά μέσα δε μια σωστή έκθεση μουσείων, η οποία δεν τους θεωρεί μόνο έγγραφα της ιστορίας της τέχνης, αλλά τους δίνει μια νέα ζωή, ώστε να μπορούν να συνεχίσουν να εκτελούν μια εκκλησιαστική αποστολή.
Ένα σημάδι των εποχών
Για τον Ποντίφικα, η συνειδητοποίηση ότι πολλές εκκλησίες
που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν απαραίτητες, αλλά τώρα πια δεν είναι, θα πρέπει να την δεχτούμε "χωρίς άγχος" εκ μέρους της Εκκλησίας:
Η διαπίστωση ότι πολλές εκκλησίες, όχι περισσότερο είμαι, λόγω έλλειψης πιστών και κληρικών και εξ αιτίας κάποιας διαφορετικής κατανομής του πληθυσμού στις πόλεις και στις αγροτικές περιοχές, πρέπει να γίνει δεκτή στην Εκκλησία όχι με άγχος, αλλά ως ένδειξη της εποχής που μας προσκαλεί σε προβληματισμό και απαιτεί από εμάς να προσαρμοστούμε. Είναι κάτι που με κάποιο τρόπο επιβεβαιώνει την Αποστολική Παραίνεση Evangeliig audium όταν διεκδικεί την υπεροχή του χρόνου στο διάστημα, δηλώνει ότι «το να δίνουμε προτεραιότητα στο χρόνο, σημαίνει να φροντίζουμε για νέες πρωτοβουλίες παρά να αποκτούμε χώρους. Ο χρόνος παραγγέλλει τους χώρους, τους φωτίζει και τους μετατρέπει σε κρίκους μιας συνεχώς αυξανόμενης αλυσίδας, χωρίς την αντίστροφη ταχύτητα ".
Στους Επισκόπους οι συγκεκριμένες επιλογές
Απευθυνόμενος στους επισκόπους και πριν τελειώσει, ο Πάπας ξαναγίνει στο μήνυμα για τη σημασία του συλλογικού προβληματισμού και του διαλόγου με την πολιτική κοινότητα, ένα ουσιαστικό βήμα για τις αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν:
Η διάσκεψη σίγουρα θα δώσει προτάσεις και θα υποδείξει γραμμές δράσης, αλλά οι συγκεκριμένες και τελικές επιλογές θα δοθούν από τους Επισκόπους. Τους συστήνω λοιπόν θερμά κάθε απόφαση είναι το αποτέλεσμα ενός συλλογικού προβληματισμού που διεξάγεται μέσα στη χριστιανική κοινότητα και σε διάλογο με την πολιτική κοινότητα. Η απόρριψη δεν πρέπει να είναι η πρώτη και μοναδική λύση για να σκεφτεί κανείς, ούτε να πραγματοποιηθεί ποτέ με σκάνδαλο των πιστών. Εάν είναι απαραίτητο, θα πρέπει να εισαχθεί εγκαίρως στο κοινό ποιμαντικό σχεδιασμό, να προηγείται επαρκής πληροφόρηση και να γίνεται αποδεκτή από όσο το δυνατόν περισσότερους.
+Ν