Ο Στεφανής κι εγώ!
Βλέποντας τα σημερινά – της μόδας – παντελόνια (γυναικεία και ανδρικά), σκισμένα, ξεφτισμένα, φθαρμένα, θυμήθηκα το εξής περιστατικό:
Γύρω στο έτος 1942 – 43, πήγαινα στο Δημοτικό σχολείο Στενής Τήνου. Τα πιο πολλά παιδιά (αγόρια και κορίτσια) ήταν λόγω του πολέμου, φτωχά, πεινασμένα, με μπαλωμένα ρούχα και τρύπια παπούτσια. Ανάμεσά τους, ξεχώρισα και ένα – το Στεφανή – που εκτός απ’ τη δυστυχία των άλλων, ερχόταν στο σχολείο απεριποίητος, άπλυτος και κυρίως με ρούχα όχι καθαρά!
Μια μέρα, ρώτησα τη μητέρα μου: «Μαμά, γιατί ο Στεφανής έρχεται σχολείο με βρώμικα ρούχα, σχισμένα πουκάμισα και σακάκι χωρίς κουμπιά;» και εκείνη με αγκάλιασε και μού ‘πε με θλιμμένη φωνή: «Γιατί πέθανε η μαμά του. Είναι ορφανό!»
Από ‘κείνη τη μέρα, έβλεπα το Στεφανή με περισσότερη αγάπη και κατανόηση. Η εμφάνισή του έδειχνε την έλλειψη της μητέρας. Ήταν η σφραγίδα της ορφάνιας!
Λίγο καιρό μετά, αρρώστησε και η δική μου μητέρα. Δεν ξέρω τι αρρώστια είχε. Ένα θυμάμαι, ότι οι γυναίκες του χωριού μπαινόβγαιναν στην κάμαρά της με οινόπνευμα, με κομπρέσες, με πάσης λογής γιατροσόφια της εποχής. Ήταν βαριά η αρρώστια, μέχρι και γιατρό έφεραν απ’ τη Χώρα, χωρίς να βρει καλυτέρευση.
Μια μέρα, που κρυφομιλούσαν, έλεγαν: «Η καημένη η Αντώνια… δε θα ζήσει… και με τόσα μικρά παιδιά!»
Άκουσα τα λόγια τους και κρύφτηκα σε μια γωνιά του σπιτιού και έκλαιγα! Μια κυρία – η άμια Αννέζα – με πλησίασε και με ρώτησε γιατί κλαίω. Της απάντησα: «Γιατί θα πεθάνει η μαμά. Θα γίνω σαν το Στεφανή που δεν έχει μαμά. Θα πηγαίνω κι εγώ σχολείο νηστικός, βρώμικος και λυπημένος.»
Θυμάμαι, μ’ αγκάλιασε και δακρυσμένη μου είπε: «Δε θα πεθάνει η μαμά σου. Η Παναγία θα τη βοηθήσει να γίνει καλά.» Κι έγινε.
Πέρασαν πολλά χρόνια… Μια μέρα, στη Στενή, είδα το Στεφανή! Μεγάλος πια, είχε παντρευτεί, με παιδιά κι εγγόνια και αφού έκανα μια εισαγωγή για την παιδική μας ηλικία, του διηγήθηκα την εικόνα που είχα σχηματίσει για τα ορφανά, απ’ τη δική του εμφάνιση!
Έβαλε το χέρι του στον ώμο μου και είπε: «Εγώ μεγάλωσα, άλλοι πήραν τη θέση μου.» Ήταν σα να λέμε: Όσο υπάρχει πείνα και πόλεμος, φτωχοί και ορφανά δε θα εκλείψουν!
π.Μ.Β.
