«Όποιος αφήνεται να καθοδηγηθεί από το Άγιο Πνεύμα μοιάζει με ιστιοφόρο στον άνεμο που δε σταματά να ταξιδεύει…»

Το Άγιο Πνεύμα, στο κέντρο των σημερινών αναγνωσμάτων, είναι «το μεγάλο δώρο του Πατέρα» και είναι «ο πρωταγωνιστής της προόδου της Εκκλησίας». Δίχως αυτό, επικρατούν το «κλείσιμο στον εαυτό μας» και ο «φόβος» και αδυνατούν οι χριστιανοί να βρουν το κουράγιο να «βγουν».

Αυτό είπε ο πάπας Φραγκίσκος κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην πρωινή λειτουργία στην Santa Marta, υποδεικνύοντας έτσι δύο τρέχουσες και λανθασμένες στάσεις που εμποδίζουν το δρόμο του Αγίου Πνεύματος.

Η πρώτη στάση είναι αυτή που παρουσιάζεται από τον Άγιο Παύλο, ο οποίος επιπλήττει τους Γαλάτες (Γαλ. 3,1-5) που πιστεύουν ότι είναι δικαιολογημένοι από το Νόμο και όχι από τον Ιησού που  «δίνει νόημα στο Νόμο»: Αυτοί ήταν «πολύ άκαμπτοι» και, όπως ο ίδιος ο Ιησούς τους χαρακτηρίζει, «υποκριτές».

Το να είναι κάποιοι πολύ προσκολλημένοι στο νόμο οδηγεί στο να «αγνοούν το Άγιο Πνεύμα», εμποδίζοντάς τους να προωθήσουν «τη λυτρωτική δύναμη του Χριστού». Είναι σημαντικό, δήλωσε ο Άγιος Πατέρας, να ακολουθείτε πάντα τις «Εντολές», αλλά είναι ουσιαστικό να το κάνετε για τη «χάρη» του «δώρου του Αγίου Πνεύματος»: Μόνο έτσι μπορούμε να «καταλάβουμε το Νόμο».

Ως εκ τούτου, δεν γίνεται να «μειώνουμε το Άγιο Πνεύμα και τον Υιό και να τους εξισώνουμε με το Νόμο» όπως έκαναν οι Γαλάτες του σημερινού αναγνώσματος, οι τόσο «προσκολλημένοι στις προδιαγραφές»:  Ένας «πειρασμός» στον οποίο μερικές φορές πέφτουμε και εμείς, οι σύγχρονοι άνθρωποι, σχολίασε ο Πάπας.

Οι Νομοθέτες, παρατήρησε ακόμη ο Bergoglio, «μαγεύουν με τις ιδέες» και «κηρύττουν με τις ιδεολογίες», ενώ αντιθέτως, την «αποκάλυψη του Θεού» θα πρέπει «να την βρούμε στην πορεία». Σε αντίθετη περίπτωση, «εκείνοι που πιστεύουν ότι κρατούν όλη την αλήθεια», είναι περισσότερο από «αδαείς» – όπως λέει ο Άγιος Παύλος – «ανόητοι οι οποίοι έχουν μαγευτεί».

Μια άλλη λανθασμένη στάση είναι αυτή του να  «θλίβουμε το Άγιο Πνεύμα», όπως συμβαίνει όταν «δεν Το αφήνουμε να μας εμπνεύσει» ή «να μας κάνει να προοδεύουμε στη χριστιανική ζωή», επιτρέποντάς του να μας πει «τι πρέπει να κάνουμε». Με αυτόν τον τρόπο «γινόμαστε χλιαροί» και καταλήγουμε στη «χριστιανική μετριότητα», εμποδίζοντας το Άγιο Πνεύμα να ολοκληρώσει το «μεγάλο έργο σε εμάς»

Ωστόσο, υπάρχει μια τρίτη στάση απέναντι στο Άγιο Πνεύμα που είναι και η σωστή: «Να ανοιχτούμε» σε Αυτό και να αφεθούμε να «φέρει πρόοδο σε εμάς», όπως έκαναν οι Απόστολοι, οι οποίοι κατά την ημέρα της Πεντηκοστής «απάλειψαν τον φόβο τους» και ακολούθησαν το Άγιο Πνεύμα.

«Για να καταλάβουμε, για να δεχθούμε το λόγο του Ιησού είναι αναγκαίο να είμαστε ανοιχτοί στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος», επέμεινε ο Πάπας, συγκρίνοντας την ψυχή που ανοίγεται στο Άγιο Πνεύμα με «ένα ιστιοφόρο που αφήνεται στον άνεμο και που προχωρά όλο προς τα εμπρός χωρίς να σταματά».

Η εξέταση της συνείδησής μας, λοιπόν, μας προτρέπει να κάνουμε τις εξής ερωτήσεις: «Σήμερα, σε μια στιγμή της ημέρας, αγνοώ το Άγιο Πνεύμα; Και ξέρω ότι εάν πάω στη Θεία Λειτουργία την Κυριακή, εάν το κάνω αυτό, είναι αρκετό;»

Για να μη ζούμε «μισή ζωή, χλιαρή, που θλίβει το Άγιο Πνεύμα», είναι σημαντικό να προσευχόμαστε σε Αυτό, επειδή θα μας φέρει «τη χαρά του Ευαγγελίου» και θα μας κάνει να καταλάβουμε «τη διδασκαλία του Ιησού, την αληθινή διδασκαλία, αυτή που δεν μαγεύει, αυτή που δεν μας κάνει ανόητους» αλλά που μας κάνει να μεταφέρουμε «το όνομα του Ιησού στους άλλους», «διδάσκοντας το δρόμο της σωτηρίας», κατέληξε στη συνέχεια ο Πάπας.

ρφ