Ο Πάπας Φραγκίσκος προσεύχεται εν σιωπή, ενώ η χορωδία ψέλνει την ανάλογη στροφή του Προφήτη Ησαΐα: «Ω κλειδί του ανακτόρου  του , κι όταν αυτός θ’ ανοίγει, κανείς δεν θα μπορεί να κλείσει, κι’ όταν αυτός θα κλείνει κανείς δεν θα μπορεί να ανοίξει: έλα και ελευθέρωσε τον φυλακισμένο, που κείται στα σκοτεινά και στη σκιά του θανάτου».

 Στη συνέχεια αργά-αργά πλησιάζει  προς την βαριά μπρούτζινη και χρυσή πόρτα της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου, και την κλείνει.

Με τον τρόπο αυτό ολοκληρώνεται το έκτακτο Ιωβηλαίο έτος της ευσπλαχνίας που άρχισε τις 8 Δεκεμβρίου του 2015 και ολοκληρώθηκε χθες 20 Νοεμβρίου 2016, Κυριακή του Χριστού Βασιλιά.

Αυτή η Πόρτα τώρα είναι κλειστή.

Ο Πάπας στη  ομιλία του κατά τη Θεία Λειτουργία της  λήξης του εκτάκτου Ιωβηλαίου έτους είπε μεταξύ άλλων:

«Ζητούμε τη χάρη να μην κλείσουμε ποτέ τις πόρτες  της συμφιλίωσης  και της συγνώμης, αλλά να μάθουμε να πάμε  πιο πέρα  από το κακό και τις παραλείψεις, ανοίγοντας  κάθε δυνατή οδό ελπίδας».

«Αυτός ο καιρός της ευσπλαχνίας μας καλεί να κοιτάξουμε το αληθινό πρόσωπο  του Βασιλιά  μας Χριστού, αυτό που λάμπει την ημέρα του Πάσχα  και να ανακαλύψουμε  το νεανικό πρόσωπο της Εκκλησίας , που λάμπει  όταν είναι φιλόξενη, ελεύθερη , πιστή, φτωχή, στα μέσα  και πλούσια στην αγάπη, ιεραποστολική».

«Αυτή είναι εικόνα του Χριστού που δεν φορεί πλούσια ενδύματα, αλλά στερήθηκε ακόμη και τον άραφο χιτώνα του. Δεν έχει στα δάκτυλά του χρυσά δακτυλίδια, αλλά τρυπημένα τα χέρια του από τα καρφιά. Δεν κατέχει ένα θησαυρό, αλλά πουλιέται για τριάντα αργύρια».

«Συχνά προτιμούμε να κοιτάζουμε από το παράθυρο, να μένουμε κατά μέρος από το να πλησιάσουμε  τον πλησίον μας».

«Ναι,  Εκείνος έσκυψε μέχρις εμάς,  έζησε τη δική μας ανθρώπινη αθλιότητα, δοκίμασε  την αδικία, την προδοσία, την εγκατάλειψη, το θάνατο, τον τάφο, τον άδη».  « ΟΘεόςμόλιςτουδώσουμετηδυνατότητα  μαςενθυμείται».

« Είναι  έτοιμος να σβήσει για πάντα και ολότελα  την αμαρτία, διότι η μνήμη του δεν καταγράφει  το κακό που κάνουμε   και δεν υπολογίζει τις αδικίες που υπέστη, όπως κάνει η δική μας μνήμη».

«Παρόλο που κλείσαμε την Αγία Πόρτα, παραμένει πάντα  ορθάνοιχτη για μας  η αληθινή ευσπλαχνία, που είναι η καρδιά του Ιησού Χριστού».

«Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ντυθήκαμε την ευσπλαχνία για να ξαναντυθούμε με αισθήματα  ευσπλαχνίας, για αν γίνουμε και επίσης εργαλεία της ευσπλαχνίας».