Ο καταρράκτης
Οτιδήποτε τρέχει, με βάση το νόμο της βαύτητας, τείνει να τρέξει προς τα κάτω, προσελκύεται προς το κενό. Ακόμη και η αγάπη, με τον ίδιο νόμο τρέχει προς τα κάτω, προς το κενό της ανθρωπότητας.
Το νερό κατευθύνεται προς τα κάτω, γεμίζει το κενό, συμπληρώνει το κενό, τρέχει προς ό,τι δεν υπάρχει, χάνεται στο άδειο και το γεμίζει
Ήταν για μένα αρκετό να σταματήσω και να θαυμάσω για λίγα λεπτά της ώρας ένα καταρράκτη. Είναι φανταστική η ορμή του νερού ενός καταρράκτη που από το απότομο ύψος πέφτει, βουτά στο κενό, χωρίς να το σκεφθεί το ύψος, με ένα εντυπωσιακό θόρυβο.
Έτσι και η Χάρη, έτσι και ο Θεός. Όπου πλεόνασε η αμαρτία, υπερπλεόνασε η Χάρη. Στο κενό της αμαρτίας βουτά με επίμονη αποφασιστικότητα η ευσπλαχνία.
Η Μαρία από τη Ναζαρέτ άρεσε στο Θεό για την παρθενία της, αλλά συνέλαβε. Ο Θεός στράφηκε προς την ταπεινότητα της.
Το κενό συλλαμβάνει το νερό και γεννά τη θάλασσα. Ο Θεός επέβλεψε στην ταπεινότητα της δούλης του «Μαρίας» και την κατέστησε «κεχαριτωμένη».
