Ο δρομέας

Καλούμαστε να απαντήσουμε στην ταχύτητα που ο Θεός έβαλε μέσα στην καρδιά μας. Οι δυνατότητές μας δεν ανταποκρίνονται, αλλά αν “καθίσουμε”, στο θέλημά Του εισερχόμαστε σε Αυτόν.

Τον έλεγαν Χάρη. Ήταν πάντα βιαστικός γιατί ήθελε να διεκπεραιώσει τις διάφορες υποθέσεις της ημέρας, τρέχοντας στους διαδρόμους του σπιτιού και στον δρόμο. OOrizio– έλεγε η γυναίκα του – είναι ένας γεννημένος δρομέας που όμως φτάνει συνεχώς καθυστερημένα. Είναι ένας καλός φίλος, πολύ περιποιητικός, έτοιμος να σε εξυπηρετήσει.

Χτες τον βλέπω στο βάθος του δρόμου να πηγαίνει τρέχοντας προς το αυτοκίνητό του, σταματώντας μερικά μέτρα από μένα. Χαμογελάει, ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου, κάθεται και μου λέει: “Συγνώμη, βιάζομαι!”. Με άλλη τόση γρηγοράδα τού απαντάω κι εγώ: “Πώς! Βιάζεσαι και κάθεσαι!?”. Ως απάντηση, χαμήλωσε το παράθυρο και με χαιρέτησε μ' ένα χαμόγελο κι ένα σπινιάρισμα.

Ευτυχώς έχω το emailτου κι αμέσως του στέλνω αυτά τα λόγια: “Αγαπητέ Άρη… Στοιχηματίζω ότι κατάλαβες το “πείραγμά” μου, που υπογράμμιζε τη αντίφαση στη συμπεριφορά σου: κάθισες επειδή βιαζόσουν. Κάθισες, γιατί το κάθισμα του αυτοκινήτου σου είναι πιο γρήγορο από τα πόδια σου.

Επέλεξες τον τρόπο να τρέχεις… Δεν σε ενδιαφέρει πως, σ' ενδιαφέρει να βελτιώσεις την ταχύτητα. Ο Σουμάχερ ήταν ο πιο γρήγορος άνθρωπος, αν και στην πίστα δεν έκανε ούτε ένα βήμα με τα δικά του πόδια.

Καλούμαστε να απαντήσουμε στην ταχύτητα που ο Θεός έβαλε μέσα στην καρδιά μας. Οι δυνατότητές μας δεν ανταποκρίνονται, αλλά αν “τηρήσουμε” το θέλημά Του, εισερχόμαστε σε Αυτόν. Τότε όχι μόνο αποκτούμε την ταχύτητά Του, αλλά φτάνουμε έγκαιρα και με συνέπεια στον προορισμό μας”.