Ο διάλογος συνεχίζεται

Η Ροζάρια μου εμπιστευόταν ότι  στο Ναό έχει με τον Ιησού  ένα διάλογο  απόλυτα εμπιστευτικό: «Κάθομαι  ήρεμη  στον πάγκο μου,  είμαι βέβαιη ότι Εκείνος βρίσκεται εκεί (στο αρτοφόριο) και με κοιτά. Κάθε  σύννεφο που περνά από το μυαλό μου, κοιτάζοντας Τον  του  το εμπιστεύομαι. Εκείνος, η αγάπη που  έγινε πρόσωπο δεν ζητάει άλλο παρά την ολοκληρωτική εμπιστοσύνη  στην αγάπη του.  Εκείνος βρίσκεται εκεί. Τον κοιτάζω και με κοιτάζει. Η προσευχή  είναι μια φιλική κουβέντα  μαζί Του. Μου έρχεται αυθόρμητο  να  του εμπιστευθώ  κάθε πρόβλημά μου, κάθε ανησυχία μου.  Και εκείνος απαντά: μη φοβάσαι, ε3ίμαι εδώ …. Είμαι εδώ για σένα”.

Στην Ροζάρια απαντώ  με μία άλλη εμπιστοσύνη:  “ Έχω ένα εγγονάκι λίγο περισσότερο από ενός  έτους…. Από καιρό σε καιρό  πηγαίνω να το  επισκεφθώ. Συνήθως το βρίσκω   στο δωματιάκι του ανάμεσα στα παιχνίδια του… Ενώ μιλώ με τη μητέρα του που σιδερώνει  ή βάζει σε τάξη το απέναντι δωμάτιο,  το ακούω να  φωνάζει με κάποια συχνότητα: “μαμά!”.

Απλώς προφέρει αυτή τη λέξη  και σιωπά. Και σιωπηρό συνεχίζει να παίζει.  Αλλά ξαναρχίζει να παίζει μόνο όταν η μαμά του ακούει τη φωνή του  και απαντά: “εδώ είμαι!” Αυτό συμβαίνει πολλές φορές  μέσα στην ημέρα  και συνεχίζεται ο διάλογος μεταξύ του παιδιού και της μαμάς: -“Μαμά!” – “Εδώ είμαι”.

Όταν βγαίνω από το Ναό….. ξαναρχίζω  την καθημερινή μου ζωή . Δεν είναι αφηρημάδα το να ζει κανείς έξω από το Ναό , διότι ενώ υπηρετώ τον Ιησού στο πρόσωπο του  πλησίον, εκείνος ενδιαφέρεται για μένα”.

Ο διάλογος-προσευχή συνεχίζεται με αυτόν τον τρόπον  και γίνεται μαρτυρία ζωής.  Σε κάθε αδελφό συναντώ ακόμη  Εκείνον  που τώρα μου ζητάει αυτό, τώρα κάποια βοήθεια  και απαντώ συγκεκριμένα: είμαι εδώ για σένα.