ΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΟΥ, ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙΣ;

Θα έλθει ίσως σαν φτωχός κι αποδιωγμένος.
Σαν ένας εργάτης, σαν ένας άεργος
ή ένας απεργός που αγωνίζεται σε δίκαιη απεργία.
Μπορεί να είναι ασφαλιστής
κι ακόμη πωλητής ανεμιστήρων…

Θα ανεβαίνει, αδιάκοπα σκαλοπάτια,
θα σταματά σε κεφαλόσκαλα με ένα χαμόγελο
γλυκό
στο θλιμμένο του πρόσωπο…
Μα το κατώφλι σας είναι τόσο σκοτεινό…
Άλλωστε, πώς να δεις το χαμόγελο αυτών που
διώχνεις!

« Δε μ’ ενδιαφέρει…», θα πείτε, πριν ακόμη τον ακούσετε.
Μπορεί ακόμη να είναι πρόσφυγας,
ένας από τα εκατομμύρια προσφύγων,
με κάποιο διαβατήριο του Ο.Η.Ε. στο χέρι,
ένας από αυτούς που κανείς δεν τους θέλει
και που περιπλανιούνται σ’ αυτή την έρημο, τον Κόσμο…
Ένας από εκείνους που πρέπει να πεθάνουν,
«γιατί κανείς δεν ξέρει από πού έρχονται
άνθρωποι σαν κι αυτούς…»
Μπορεί να είναι κάποιος μαύρος, στην Αμερική,
ένας νέγρος, όπως τον λένε, που κατάκοπος ζητιανεύει άσυλο μες
στα ξενοδοχεία της Νέας Υόρκης, σαν άλλοτε στη Ναζαρέτ, η Παναγία. (!!!)

Αν ο Χριστός χτυπήσει αύριο την πόρτα σας θα τον αναγνωρίσετε;
Θα έχει όψη κουρασμένη, καθώς είναι εξαντλημένος συντριμμένος, αφού πρέπει να βαστάζει όλα τα βάσανα της γης…
Πρόσεξε! …Κανείς δε δίνει δουλειά σ' έναν τόσο κουρασμένο… Καθώς μάλιστα αν Τον ρωτήσεις: «Τι ξέρεις να κάνεις;» Δεν μπορεί ν' απαντήσει: «όλα».
«Από πού έρχεσαι;» Δεν μπορεί να σου πει «από παντού». «Τι θέλεις να κερδίσεις;» Δεν μπορεί να πει: «εσάς! »
Έτσι θα ξαναφύγει, πιο κουρασμένος και συντριμμένος παίρνοντας μαζί Του, μέσα στα γυμνά Του χέρια, την Ειρήνη!!!