Ο αγιασμός αγιάζει δεν πρέπει να κολάζει!

Με το επιχείρημα ότι στην Ελλάδα επικρατούσα θρησκεία είναι η Ορθοδοξία, η τοπική Εκκλησιαστική Αρχή της Τήνου επέβαλε για μια ακόμα χρονιά, η ακολουθία του αγιασμού να γίνει σύμφωνα με το ορθόδοξο τυπικό και στα σχολεία εκείνα όπου η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών είναι καθολικού δόγματος.

Θα μπορούσε να εξεταστεί το ζήτημα αυτό από μια χριστιανική και ανθρώπινη ματιά. Θα έπρεπε, δηλαδή, αν μη τι άλλο, σε μια μικρή κοινωνία διαφορετικών χριστιανικών κοινοτήτων να υπάρχουν σημάδια αμοιβαίου σεβασμού και αδελφικότητας. Η πόλωση επιφέρει καταστρεπτικά αποτελέσματα για την ίδια την κοινωνία. Αλλά δυστυχώς αυτή η προσέγγιση δεν πείθει και δεν εισακούεται.

Είναι ανάγκη να ερευνηθεί κατά πόσο η Ορθόδοξη τοπική Εκκλησιαστική Αρχή δύναται να επικαλείται το Σύνταγμα στο τρέχον ζήτημα. Διότι ο αγιασμός υπό αυτές τις συνθήκες μπορεί να θεωρηθεί έμμεσος προσηλυτισμός, κάτι που το ίδιο το Σύνταγμα απαγορεύει. Και εφόσον στην Ελλάδα ισχύει η ανεξιθρησκία έχουν το δικαίωμα μαθητές και γονείς, ως έλληνες πολίτες, να χαίρουν δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Είναι πολύ εύκολο να αντιληφθεί κανείς ότι στην Ελλάδα επικρατούσα θρησκεία είναι η Ορθοδοξία και δεν χρειάζεται ο αγιασμός για να αποδειχτεί.

Το Σύνταγμα δεν δίνει σε κανένα κληρικό το δικαίωμα να εισχωρεί και να επιβάλλεται, με σχεδόν δικτατορικές διαδικασίες, στις συνειδήσεις, τα φρονήματα και τα πιστεύω κανενός.  Προς τι, λοιπόν,  αυτή η επίδειξη ισχύος προς τους μικρούς μαθητές και η προσβολή των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων; Πού άραγε θα φτάσει αυτό το αντιευαγγελικό και αναχρονιστικό μοντέλο του δεσποτισμού που συχνά πυκνά παρατηρείται  δυστυχώς και  στον τόπο μας;

Αλίμονο όταν η Εκκλησία, όποια και αν είναι, προκειμένου να επιβάλλεται και να διατηρεί το κύρος και τη θέση της μέσα σε μια κοινωνία γραπώνεται από τις πλάτες της Πολιτείας. Αλίμονο όταν παραμένει προσκολλημένη στο Κράτος και επικαλείται με άκυρο τρόπο τους νόμους, ώστε να διατηρεί το σεβασμό και την αναγνώρισή στην κοινωνία του σήμερα. Διότι ο σεβασμός και το κύρος της Εκκλησίας δεν εξασφαλίζονται από το κράτος αλλά από τη μαρτυρία της ίδιας της Εκκλησίας.

Λυπούμαστε που το Πρόγραμμα, που εκδόθηκε και τηρήθηκε από την τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία  της Τήνου, δεν πρόσφερε χριστιανική μαρτυρία στο λαό της Τήνου.

πγπ